మనసు చెదిరినట్లు నటించిన మహాదేవుడు లిప్తకాలం మూడో నేత్రం కొద్దిగా తెరిచి మన్మధుని వైపు దృష్టి సారించాడు . ఆ స్వల్ప వీక్షణానికే సుమశరుడు భస్మావశిష్టమైపోయాడు . ఈ ఘోరానికి తల్లడిల్లిపోయింది రతీదేవి శంకరుని పాదాలపై పడి పతి భిక్ష ప్రసాదించమని వేడుకుంటుంది . కరుణించిన కైలాసపతి కన్నులు తెరిచి , ఇదంతా తన లీలా విశేషమని , ‘శుభ తరుణం’ సమీపించగానే మన్మధుడు పునర్జన్మ పొందగలడని ఊరడించి పంపుతాడు .
తిరోగమించిన సుమశరం హిమాలయము చేరి హైమావతి ఎదలో సున్నితం గా నాటుకుంటుంది . తత్ఫలితంగా ఆమె లో భావసంచలనం కలుగుతుంది . మధుర భావనలతో ఆమె ఏకాగ్రత కోల్పోతుంది . ఈ పరివర్తనమునకు కారణమేమిటో తెలియక గిరిరాజ సుత తికమకపడుతుంది . ఇది ప్రకృతి స్వరూపిణి అయిన గిరిజను మాయాచిద్విలాసం తో సంకల్పం నుండి కించిత్తు తపోభంగం మొనరించిన శివమాయా ప్రభావము .
తన చిన్ముద్రను వీడి పార్వతిని పరిగ్రహించే ‘శుభ తరుణం’ సమీపించిందని శంకరునకు అవగతమైంది . దీక్షను వీడి కైలాసపతి హిమాలయం వైపు , పార్వతి తపోభూమి దిశగా కదిలాడు . శంకరునకు పార్వతి మనోగతం పరోక్షంగా , ప్రచ్ఛన్న వేషధారియై తెలుసుకోవాలన్న చిలిపి కోరిక కలిగింది .
వృద్ధ బ్రాహ్మణ వేషం ధరించి తపోభూమిని దర్శించాడు . పండు ముసలి అయినా, మూర్తీభవించిన శివత్వం లా దివ్య ప్రభాసమైన ఆ తేజోమూర్తిని తగురీతిని స్వగతం పలుకుతుంది ఆ గిరిరాజ తనయ.
సకారణం గా, సహేతుకం గా శివుని పొందు సముచితం కాదని ఆ వృద్ధ తాపసి పార్వతికి హితవు చెబుతాడు . ‘ ముసలి ఎద్దునెక్కి మరుభూముల్లో సంచరించు మహాదేవునిపై మరులుగొన్నావా ? ఎంత మందమతివి కల్యాణీ ?” అన్న పరుష వాక్యం పార్వతి శిరీష కోమల హృదయం లో పదునుగా నాటుకుంది . కలత చెందిన కాత్యాయిని ఆ వృద్ధ తాపసికి మహేశ్వర తత్వం వివరించి మహాదేవునిపై తనకు గల అచంచల భక్తి ప్రపత్తులను సగర్వం గా చాటుకుంటుంది .
ప్రసన్నుడైన పరాత్పరుడు నిజరూపం లో గిరిరాజ తనయను అనుగ్రహిస్తాడు . పాణిగ్రహణం చేసే శుభతరుణం అతి చేరువ లోనే ఉన్నదని ఆశీర్వదించి భయంకరుడు అంతర్ధానమవుతాడు . శివప్రేరితులై సనకసనందాదులు హిమవంతుని కలిసి కైలాసపతి మనోగతం ఆ పర్వత రాజుకు వివరిస్తారు . పరమానందభరితుడైన హిమవంతుడు గౌరీ శంకర కళ్యాణానికి అమితానందం తో ఆమోద ముద్ర వేస్తాడు . శివ-శక్తి సమాగమంతో సుబ్రహ్మణ్యుడు ఉద్భవిస్తాడన్న మహామునుల కధనం పార్వతి హృదయాన్ని పులకింపజేస్తుంది . పర్వతరాజు ప్రార్థన మేరకు విశ్వకర్మ దేవతాకోటికి విడిది గృహాలను నిర్మించుటకు అంగీకరించాడు .
బ్రహ్మాది దేవతలు కైలాసం చేరారు . దివ్య ప్రభలతో చిరునవ్వులు చిందిస్తున్న శంకరుని పెళ్లి కుమారుని చేయాలనీ వారి శుభ సంకల్పం . శాస్త్రోక్తంగా శంకరుడు పెళ్ళికొడుకు అయినాడు . పార్వతిని భువన మోహనంగా అలంకరించారు . నునుసిగ్గుల వధువు తల్లిదండ్రులకు నయనానందకర గా కనిపించింది .. బ్రహ్మాది దేవతలు వెంటరాగా పరమేశ్వరుడు పెళ్లికొడుకై హిమవంతుని నగరానికి బయలుదేరాడు . విడిది ద్వారం వద్ద కాబోయే అల్లుడిని , బ్రహ్మాండ నాయకుని గిరి రాజు సమాదారం గా ఆహ్వానించాడు . శంకరాది దేవతా ప్రముఖులను ఉచితరీతిని సత్కరించాడు .
శివ- పార్వతుల కళ్యాణం లోక కళ్యాణం కనుక భూమిపై నివశించే సమస్త మానవాళి ఆ పెళ్లి వేడుకలను తిలకించి , పులకించి పోవాలనుకుంటుంది . ఈ విషయం గ్రహించిన శంకరుడు భూభారమంతా ఒక్క వైపుకే ఒరిగిపోతుందని భావించి కాశీ లో స్థిర నివాస ముంటున్న అగస్త్య మహర్షిని రమ్మంటాడు . ప్రజాభారం తో ఉత్తరపు దిక్కునకు ఒదిగిపోవు భూమిని సమతుల్యం చేసేందుకు అగస్త్యుని దక్షిణాపథం వెళ్ళమని ఆదేశిస్తాడు . శివాజ్ఞ గౌరీ శంకర కళ్యాణం చూడాలన్న ఆగస్టుని అభిలాషకు అవరోధమవుతుంది .
మహర్షి మనోరధం గ్రహించిన మహాదేవుడు దక్షిణాపథం నుండే కల్యాణ వేడుకలు తిలకించే వరం ప్రసాదిస్తాడు .
నారద మహర్షి పొగడ్తలకు పొంగిపోయిన వింధ్యుడు ( వింధ్య పర్వతం ) ఆకాశమంత ఎత్తు ఎదిగాడు . ఈ పరిణామం తో దేవతలు భయపడ్డారు . వింధ్యుడి గర్వాతిశయము అణచి లోక కళ్యాణము చేయవలెనని అగస్త్య మహర్షి నిశ్చయించుకుంటాడు . మహర్షి సంకల్పం మహాదేవుని దీవెనలతో ద్విగుణం బహుళం అవుతుంది .
ఈశ్వరాజ్ఞ బడని దక్షిణా పథమునకు బయలుదేరిన అగస్త్యుడు వింధ్య పర్వత దిశగా ప్రయాణమయ్యాడు . మార్గమధ్యమున మాయాపురి అడ్డగించింది . మయపురాధీశుడు క్రౌంచాసురుడు అగస్త్యుని చంపదలిచాడు . పర్వతరూపమున మహర్షిని అడ్డుకున్నాడు . అతడి మాయను గ్రహించిన అగస్త్యుడు తన దండముతో పర్వతమును తాకగానే అది తునాతునకలైంది . ఆ విధంగా క్రౌంచాసురుని గర్వము ఖర్వము అయింది . శివ కుమారుని చేతిలో ఆ అసురుని మరణం సంభవింపనున్నది గనుక తన తపోశక్తి తో మహర్షి అతడి మాయాశక్తులన్నీ హరించి వేశాడు . క్రౌంచుడు కేవలం శిలా పర్వతం గా మిగిలిపోయాడు .
కొనసాగించండి 06 లో
