నిరుపమ
(కొన్నిరహస్యాలు ఎప్పటికీ రహస్యాలుగానే ఉండిపోతే మంచిది)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"ఐ సీ." సమీర ఇచ్చిన కాఫీ కప్పు అందుకుంటూ అంది మేనక.
"అయన పెళ్లి చేసుకోలేదు. ఒక్కరే ఆ ఇంట్లో వుంటున్నారు. కానీ చాలా ఇంటరెస్టింగ్ పర్సన్. ఎవరైనా ఆయన్ని చూస్తే చాలా ఇంప్రెస్ అవుతారు. నేను, ఇంకా నిరుపమ అయన వల్ల ఎంతగా ఇంప్రెస్ అయ్యాము అంటే ఎం.ఎస్సి మాథ్స్ తో చదవాలనుకున్న వాళ్ళం ఎం.ఏ సైకాలజీ తీసుకున్నాం." తనూ కొంచం కాఫీ ఇంకో కప్పులో పోసుకుని సిప్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టింది సమీర.
"నిజం చెప్పాలంటే నిరుపమ చనిపోయాక నేనూ అయన దగ్గరికి పెద్దగా వెళ్లడం మానేసాను. కానీ నువ్వు వస్తానంటే మనిద్దరం కలిసి వెళదాం. నువ్వూ చాలా ఇంప్రెస్ అవుతావు ఆయన్ని చూస్తే." సమీర మళ్ళీ అంది.
"కచ్చితంగా." నవ్వింది మేనక. "నేను సైకాలజీ నా స్టడీస్ లో సబ్జెక్టుగా ఎంచుకోక పోయినా అది నాక్కూడా చాలా ఇంటరెస్టింగ్ థింగ్. హిప్నోటిజం లాంటివి నాకూ బాగా తెలుసు. మా మామ్ ని, అంకుల్ ని నేను అప్పుడప్పుడు హిప్నోటైజ్ చేస్తూ వుంటాను."
"అయన హిప్నోటిజం లో ఎక్స్పర్ట్. నువ్వింకా చాలా మెళకువలు అయన దగ్గరనుంచి హిప్నోటిజం లో తెలుసుకోవచ్చు." సమీర అంది. " నాకు పెద్దగా అందులో ఇంటరెస్ట్ లేదు. కానీ నిరుపమ హిప్నోటిజం చేసేది. చాలా విషయాలు తను అయన దగ్గర నుంచి తెలుసుకుంది."
"నాట్ సర్ప్రైజింగ్. సైకాలజిస్టులకి ఇంకా సైకియాట్రిస్టులకి హిప్నోటిజం తో బాగా టచ్ ఇంకా దానిమీద ఇంట్రెస్ట్ ఉంటుంది కదా." ఖాళీ చేసిన కప్పుని అక్కడ వున్న డైనింగ్ టేబుల్ మీద పెడుతూ అంది మేనక. “ఇంక మరి నేను వెళ్ళొస్తాను."
"నెక్స్ట్ టైం నువ్విక్కడ లంచ్ చెయ్యడానికి ప్రిపేర్ అయి రావాలి." మేనక వెనకాతలే బయటికి నడుస్తూ అంది సమీర.
"తప్పకుండా. అలాగే నువ్వూ కూడా మా ఇంటికి రావాలి. నిన్ను మా మామ్ కి పరిచయం చేస్తాను. అలాగే నువ్వూ అప్పుడు లంచ్, డిన్నర్ అన్ని చెయ్యాలి. ఆ ఆరోజు అక్కడే ఉండి పోవాలి."
"ఐ లవ్ ఇట్. తప్పకుండా అలాగే." నవ్వుతూ అంది సమీర.
ఆ తరువాత మేనకతో పాటుగా రోడ్ మీదకి వెళ్లి తనని ఒక ఆటోలో ఎక్కించాక, వెనక్కి ఇంట్లోకి వచ్చింది సమీర.
&
"దట్స్ ఇట్ అంకుల్. ఇప్పుడు ఇదేమైనా యూజ్ ఫుల్ అవుతోందో లేదో నువ్వే చెప్పాలి." సమీర ఇంట్లో తను చూసింది స్మరన్ కి వివరంగా చెప్పి అంది మేనక. సమీర ఇంటినుంచి డైరెక్ట్ గా స్మరన్ దగ్గరకే వెళ్ళింది మేనక. స్మరన్ ఆఫీస్ లో ఇద్దరూ ఎదురు ఎదురుగా కుర్చీల్లో కూర్చుని వున్నారు.
"ఇలాంటి వాటిని ఐసొలేట్ చేసి చూస్తే కాదు. తక్కిన అన్ని ఈవెంట్స్ తోటి క్లబ్ చేసి చూడాలి." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అన్నాడు స్మరన్.
"సరే తక్కిన వాటిన్నటితోటి క్లబ్ చేసి చెప్పు. ఇది యూజ్ఫుల్లేనా?" ముందుకు వంగి తన మోచేతులు ఆ రెండు కుర్చీల మధ్య వున్న టేబుల్ మీద బాలన్స్ చేసుకుంటూ అడిగింది మేనక.
"ఆలా తొందరపడితే ఎలా? ఇంకొన్ని క్లూలు కూడా కావాలి. అప్పుడు కానీ ఏవి చెప్పడానికి అవుతుందనుకోను." చిరునవ్వుతో అన్నాడు స్మరన్.
"నాకేం తొందర లేదు. నెల రోజుల గడువు ఇచ్చింది నువ్వు. ఒక్క ఈ బ్రేకౌట్ తప్ప అప్పుడే నాలుగు రోజులు పెద్దగా ఏమి డెవలప్మెంట్ లేకుండానే గడిచి పోయాయి." నిట్టూరుస్తూ అంది మేనక.
"ఆ విషయం గురించయితే నువ్వేమి టెన్షన్ పడకు. ఈ ఇన్వెస్టిగేషన్ సక్సెస్ఫుల్ గా ఈ నెల రోజుల్లోనే నేను పూర్తి చేస్తాను." కాన్ఫిడెంట్గా అన్నాడు స్మరన్.
"నువ్వలా అన్నావంటే కచ్చితంగా చేస్తావు." కుర్చీలో వెనక్కి జారగిలబడుతూ నవ్వింది మేనక. "కానీ నేనక్కడ అలా ఉండడం వల్ల అంతగా బాధపడుతూన్న ఆ ముసలివాళ్ళనిద్దరిని అలా గమనిస్తూండడం తప్ప వేరే ప్రయోజనం కనిపించడం లేదు." మరోసారి నిట్టూరుస్తూ అంది మేనక.
"డిటెక్టివ్స్ కి సహనం కావాలి. నువ్వు జాగ్రత్తగా గమనిస్తూ ఉంటే నీకు కచ్చితంగా ఎదో ఒక క్లూ దొరికే తీరుతుంది."
" అంకుల్, నాకు డిటెక్షన్ ఇష్టమే. నీకు సహాయం చెయ్యడం అంతకన్నా ఇష్టం. కానీ నాకు డిటెక్టివ్ కావాలని లేదు. నా మెయిన్ ఎయిమ్ ఎకనామిక్స్ లెక్చరర్ కావడం." స్పష్టంగా అంది మేనక.
"ఆల్రైట్. అయినంత మాత్రాన నీ మైండ్ కొంచం అప్లై చెయ్యడంలో నష్టం అయితే లేదు కదా. నీకు కనిపిస్తూన్న విషయాలనే జాగ్రత్తగా గమనించడానికి ప్రయత్నిస్తూండు. నీ లైఫ్ లో కూడా అది నీకు చాల ఉపయోగ పడుతుంది."
"ఒకే అంకుల్. అలాగే చేస్తాను. మరి నే వెళ్లి రానా? ఆ ఇల్లు వదలిపెట్టి చాలాసేపయింది. ముఖ్యంగా ఆ పెద్దావిడ నా గురించి చూస్తూ ఉంటుంది." కుర్చీలోనుంచి లేచి నిలబడింది మేనక.
"ఒక్క విషయం. నీకు అక్కడ ఇబ్బందిగా అనిపిస్తే నువ్వక్కడ ఉండాల్సిన అవసరం లేదు. ఇంటికి వెళ్లిపోవచ్చు. నీ అబ్సర్వేషన్ అక్కడ లేక పోయినా నేనీ అసైన్మెంట్ కంప్లీట్ చేసేగలను." మేనక వైపే చూస్తూ కుర్చీలో ముందుకు వంగి స్మరన్ అన్నాడు.
"నో అంకుల్." మళ్ళీ కుర్చీలో కూచుంది మేనక. "వాళ్ళు వెళ్ళమనేంత వరకూ కూడా వాళ్లింట్లోనే ఉంటానని నేను ఆంటీకి మాట ఇచ్చాను. నన్ను చూస్తూవుంటే వాళ్ళకి వాళ్ళ అమ్మాయినే చూస్తున్నట్టుగా అనిపించి రిలీఫ్ ఫీలవుతున్నారు. వాళ్ళని ఆ ఆనందానికి కూడా దూరం చేసి వెళ్లిపోలేను." స్మరన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది మేనక.
"అలాని ఎంతకాలం వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండిపోగలవు? అమ్మ ఊరుకుంటుందా?" నవ్వాడు స్మరన్.
"చూద్దాం అంకుల్. ఎంతకాలం వీలయితే అంతకాలం." మేనక కూడా నవ్వి కుర్చీలో వెనక్కి జరగిలబడింది. "ఎనీహౌ మామ్ తో ప్రాబ్లెమ్ లేదు. తను కూడా వాళ్ళ గురించి విన్నాక చాలా ఫీలవుతూంది. వచ్చి వాళ్ళతో మాట్లాడతాను అనికూడా అంది."
" ఓకే అయితే." స్మరన్ కుర్చీలో మరోసారి అడ్జస్ట్ అయ్యాడు. "ఇంతకీ నువ్వు ఆ డాక్టరబ్బాయి ఫోటో చూసావా? నాకు మీ అమ్మకి కూడా తను బాగా నచ్చాడు. నువ్వు ఒకే అంటే...."
"రెండో ఆలోచన ఏది లేకుండా ఎంత వేగంగా వీలయితే అంత వేగంగా నా పెళ్లి చేసేయాలని మీ ఇద్దరి ఆలోచన." కుర్చీలోనుంచి లేచి కోపంగా అంది మేనక. "ఒక్క విషయం స్పష్టంగా చెప్పు మామ్ కి. నన్ను చదువుకోడం కూడా చదువుకోనివ్వకుండా నాకు పెళ్లి చేసెయ్యాలనే చూస్తే నేను ఆ విషయం గురించి కూడా ఆలోచించను. కొంచం నా ఒపీనియన్స్ ని టేస్ట్ ని పట్టించుకుంటే అప్పడు పెళ్లి గురించి ఆలోచిస్తాను. బై." వెనక్కి తిరిగింది.
"కాస్త ఆగు. అలా వెళ్ళిపోతావేంటి? అదేదో నువ్వే అమ్మకి స్ట్రెయిట్ గా చెప్పు." తనూ కుర్చీలోనుంచి లేచి మేనక దగ్గరగా వచ్చి అన్నాడు స్మరన్.
"ఎన్ని సార్లు చెప్పానో, ఎక్కడ వింటోంది? కానీ ఎదో నన్ను బలవంతపెట్టి నాకు పెళ్లి చేసేద్దామనుకుంటే మాత్రం అది జరగని పని." కాళ్ళకి చెప్పులు తొడుక్కుంటూ అంది. "ఏదైనా రిపోర్ట్ చేసే విషయం ఉంటే కలుస్తాను. మరోసారి బై." అక్కడినుంచి బయట పడుతూ అంది మేనక.
&
"నేనెప్పుడైనా నిద్రపట్టక ఇబ్బంది పడుతూ ఉంటే, నిరుపమ నన్ను హిప్నోటైజ్ చేసి నిద్రపుచ్చుతూ ఉంటుంది." ఆరోజు భోజనం చేసాక మంచం మీద నిద్రపోవడానికి ఇబ్బంది పడుతూ అంది నిర్మల.
"అయ్యో ఆంటీ. నాకూ హిప్నోటిజమ్ తెలుసు. మిమ్మల్ని హిప్నోటైజ్ చేసి నిద్రపుచ్చానా?" పక్కనే కుర్చీలో కూచుని సెల్ ఫోన్లో ఎదో ఈ బుక్ చదువుతూన్న మేనక అడిగింది.
"అదెలా? నువ్వూ సైకాలజీ ఏ చదువుతున్నావా ఏంటి?" ఆశ్చర్యంగా మేనకవైపు చూస్తూ అడిగింది నిర్మల.
"హిప్నోటిజమ్ గురించి తెలియడానికి సైకాలజీ ఏ చదవాలని ఏమీ లేదు. నాకు ఆ హిప్నోటిజం అంటే చాలా ఇంటరెస్ట్. అందుకనే నేర్చుకున్నాను. అప్పుడప్పుడు మా మామ్ ని, ఇంకా అంకుల్ని కూడా హిప్నోటైజ్ చేస్తూ వుంటాను." మేనక నవ్వుతూ అంది.
"ఒకే అయితే. ట్రై చేసి చూడు." కళ్ళు మూసుకుంటూ అంది నిర్మల.
"ఇప్పుడే ట్రై చేస్తాను. ఇది వర్క్ అవుట్ అయితే ప్రతీ రోజూ మీరు పెద్దగా ఇబ్బంది పడకుండా హిప్నోటిజం ద్వారా మిమ్మల్ని నిద్రపుచ్చుతాను." కుర్చీలోంచి లేచి నిర్మల దగ్గరికి వచ్చింది మేనక. "మిమ్మల్ని నిరుపమ ఆల్రెడీ హిప్నోటైజ్ చేస్తూవుంది కాబట్టి హిప్నోటైజ్ కావాలంటే మీరేం చెయ్యాలో నేను చెప్పక్కర్లేదు." అంది.
"నువ్వు చెప్పింది నిజమే." నిర్మల అంది. "నాకు బాగా అర్ధం అయ్యేలా చెప్పేది నన్ను హిప్నోటైజ్ చెయ్యడానికి ముందు. నేనేం ప్రత్యేకంగా చెయ్యక్కర్లేదు. నా మనసులో వచ్చే ఆలోచనల్ని వేటిని కూడా నేను పట్టించుకోక్కర్లేదు. నా శరీరాన్ని కదపకుండా నా చెవుల్ని నీకు వదిలేస్తే చాలు."
"వండర్ఫుల్! అయితే మిమ్మల్ని హిప్నోటైజ్ చెయ్యడం నాకు చాలా తేలిక. మీరు జస్ట్ కళ్ళు మూసుకుని కదలకుండా వుండండి చాలు. ఇక మొదలు పెడుతున్నా." గొంతు సవరించుకుంది మేనక కళ్ళు మూసుకుని కదలకుండా వున్న నిర్మలని చూస్తూ.. "మీకు ఇప్పుడు చాలా ప్రశాంతంగా వుంది....చాలా హాయిగా వుంది....మీ మనసు పూర్తిగా నేను చెప్పే మాటల మీద కేంద్రీకృతం అయివుంది......మీ మనసు ఇంకా శరీరం పూర్తిగా నేను ఇచ్చే డైరెక్షన్స్ ఫాలో అవుతాయి." మధ్యలో కొంచం, కొంచం ఆగుతూ ప్రారంభించింది మేనక నిర్మలని పరిశీలిస్తూ. బహుశా అంతకు ముందే హిప్నోటిజమ్ కి అలవాటు పడి ఉండడం వల్ల కాబోసు, ఇన్స్టంట్ రిజల్ట్ కనిపిస్తూ వుంది నిర్మలలో మేనకని ఎంకరేజ్ చేస్తూ. అప్పటికే ప్రశాంతంగా హాయిగా నిద్రపోతున్నట్టుగా వుంది నిర్మల.
"ఇప్పుడు మీ కనురెప్పలు బరువెక్కుతున్నాయి. మీ శరీరం అంతా బరువెక్కుతూ వుంది. మీకు నిద్ర ముంచుకు వస్తూ వుంది. మీరు నెమ్మదిగా, నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకుంటూ వున్నరు." అదే మంద్ర స్వరంతో అంది మేనక.
నిర్మల ఇంకా ప్రశాంతంగా మారి పోయింది. తన బ్రీతింగ్ ఈవెన్ గా వుండి, తను నిద్రపోతున్నట్టుగానే వుంది.
"ఇప్పుడు మీరు పూర్తిగా నిద్రలోకి జారుకున్నారు. పూర్తిగా నిద్రపోతున్నారు." ఇంకా నిర్మలనే పరిశీలనగా చూస్తూ అంది మేనక.
ఇంకా ప్రశాంతంగా బయట ప్రపంచంతో సంబంధంలేనట్టుగా మారిపోయింది నిర్మల. ఆమె పూర్తిగా నిద్రపోతున్నట్టుగా అర్ధం అయింది మేనకకి. నిట్టూర్చి గదిలోంచి బయటకి వచ్చింది. హాలులో వున్న రంగనాథ్ ని నవ్వి పలకరించి మేడ మీద వున్న తన గదిలోకి వెళ్ళింది. అలా తన గదిలోకి వెళ్లిందో లేదా అక్కడ టేబుల్ మీద వున్న తన సెల్ ఫోన్ మోగడం మొదలు పెట్టింది. తీసి చూసేసరికి సమీర.
"హలో. క్లోజ్ ఫ్రెండ్ ఏమిటి విషయం?" నవ్వుతూ పలకరించింది మేనక.
"ఏం. ఎదో విషయం ఉంటే తప్ప నీకు నేను ఫోన్ చేయకూడదా?" చిరుకోపంతో అంది సమీర.
"ఐ యామ్ సారీ. ఏమైనా నీతో మాట్లాడ్డం నాకు చాలా ఆనందం కలిగించే విషయం. ఏం మాట్లాడాలనుకున్నా మాట్లాడు." గొంతు సవరించుకుని సీరియస్ గా అయింది.
"నిన్ను కలుసుకుని మాట్లాడాలని వుంది. దయచేసి ఒకసారి వస్తావా?" సడన్గా సమీర గొంతు విచారంగా మారింది. "తన పేరెంట్స్ కి మాత్రమే కాదు, నాకు కూడా నిన్ను చూస్తూ ఉంటే నిరుపమని చూస్తూన్నట్టే వుంది. ఆల్రెడీ చెప్పాను కదా. ఎందుకో నాకు మార్నింగ్ నుంచి తనే గుర్తుకువస్తూ వుంది. నీతో మాట్లాడితే నాకు తనతో మాట్లాడినట్టే ఉంటుంది."
" ఒక హాఫ్ యాన్ అవర్ లో అక్కడ వుంటాను. జస్ట్ వెయిట్." ఆ కాల్ కట్ చేసి కిందకి వచ్చింది. అక్కడ వున్న రంగనాథ్ కి పనుంది పైకి వెళ్తున్నాని వచ్చేసరికి ఈవెనింగ్ అవుతుందని చెప్పి బయటికి వచ్చేసింది.
&
"రాత్రంతా తనే కలలో వుంది, తనే గుర్తుకు వస్తూంది అని చెప్పి ఈ రోజు కాలేజీ కి కూడా వెళ్ళలేదు. ఇలా అయితే ఎలా? నువ్వైనా తనకి కొంచెం చెప్పు."
మేనక వెళ్లేసరికి సమీర తల్లి వనజ ఇంట్లోనే వుంది. సమీర మేనక ఎవరో చెప్పాక, వనజ అంది మేనకతో.
"అవును సమీ. తన డెత్ తో నువ్వెంతగా ఎఫెక్ట్ అయ్యావో నేను అర్ధం చేసుకోగలను. కానీ నువ్వు ఇలా అయిపోతే ఎలాగ? మన రెగ్యులర్ లైఫ్ మనం జీవించాలి కదా. ఆమె పేరెంట్స్ కూడా ఎదో కాంప్రమైజ్ అయి బతుకుతున్నారు." కుర్చీలో అడ్జస్ట్ అవుతూ అంది మేనక. సోఫాలో వనజ, సమీర పక్క పక్కన కూర్చుంటే వాళ్ళకి ఎదురుగుండా సోఫాలో కూచుంది మేనక.
"వాళ్ళు కాంప్రమైజ్ అయ్యారా? నా మొహంలోకి చూసి చెప్పు. వాళ్ళు కాంప్రమైజ్ అయ్యారా? జీవచ్ఛవాల కన్నా హీనంగా వుంది వాళ్ళ పరిస్థితి. వాళ్ళ గురించి తలుచుకుంటూ ఉంటేనే నాకు ఏడుపు వస్తూంది." అంది సమీర.
"అలాగని చెప్పి నువ్వూ ఇలా బాధపడుతూ వుంటావా? ఏమైనా మతి వుండే మాట్లాడుతున్నావా?" చిరాగ్గా అంది వనజ. "నువ్వేమి వాళ్ళలా అరవైఏళ్ల ముసలిదానివి కాదు. చాలా ఫ్యూచర్ వుంది నీకు. నువ్విలా అయిపోతే మాకెలా ఉంటుందో ఒక్కసారి ఆలోచించు."
" మామ్..." సమీర కోపంగా ఎదో అనబోయింది.
"ఆంటీ చెప్పిందాంట్లో హండ్రెడ్ పర్శంట్ న్యాయం వుంది. మీ ఇద్దరి ఫ్రెండ్షిప్ నాకు బాగా అర్ధం అయింది. నువ్విలా అప్పుడప్పుడు అప్సెట్ అవడం కూడా అన్రీజనబుల్ కాకపోవచ్చు. కానీ ఇది పధ్ధతి కాదు. నువ్వు కేవలం నీ లైఫ్ గురించి మాత్రమే కాదు, నువ్విలా అయిపోతే నీ పేరెంట్స్ ఎలా అవతారన్నది కూడా ఆలోచించాలి కదా."
"బాగా చెప్పావు. కొంచం తనకి అర్ధం అయ్యేలా చూడు." మెచ్చుకోలుగా మేనక మొహంలోకి చూస్తూ అంది వనజ.
"నేను తనకి బ్రెయిన్ వాష్ చేసి దారిలో పెడతాను. మీరు ఈ విషయం గురించి ఏమీ దిగులు పడకండి." వనజ మొహంలోకి చూస్తూ చిరునవ్వుతో అంది మేనక.
"సరే అయితే. మీరు మాట్లాడుకుంటూ వుండండి. నేను వంటింట్లోకి వెళ్లి మీకు కాఫీ, స్నాక్స్ తీసుకుని వస్తాను." తరువాత మేనక అభ్యంతరాల్ని వినకుండా అక్కడినుంచి వెళ్ళిపోయింది వనజ.
వనజ అక్కడనుండి వెళ్ళిపోగానే కుర్చీలోంచి సోఫాలో సమీర పక్కకి షిఫ్ట్ అయింది మేనక. "ఏం కల వచ్చింది? ఎందుకు మళ్ళీ అంతగా అప్సెట్ అయ్యావు?" తన భుజాల చుట్టూ కుడి చెయ్యి వేస్తూ అడిగింది.
"నిజం చెప్పాలి. నిన్ను చూస్తూ ఉంటే, నాకెందుకో తెలీదు. అచ్చం నిరుపమని చూస్తూన్నట్టుగానే వుంది." మేనక భుజం మీద తలపెట్టుకుంది సమీర. "నువ్వొచ్చాక నాకు నిజంగా స్వాంతన గా వుంది."
"నీ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ గా నీకు ఈ మాత్రం ఉపయోగ పెడుతున్నందుకు నాకు ఆనందం గా వుంది." సమీరని ఇంకా దగ్గరగా తీసుకుంది మేనక. "నిన్నో ప్రశ్న వేసాను. నీకొచ్చిన కల ఏమిటి? నువ్వెందుకింతలా మళ్ళీ అప్సెట్ అయ్యావు?"
తన చుట్టూ వున్నమేనక పట్టు విడిపించుకుని, ఆమె భుజం మీదనుంచి తల తీసి, సోఫా మీద అడ్జస్ట్ అయింది సమీర. "ఆమె నేను కలిసి చేసినవన్నీ కలల్లా వచ్చాయి. తెల్లారేక కూడా అవి మర్చిపోలేక పోయాను. నువ్వేచ్చేవరకు కూడా ఆమె జ్ఞాపకాలు బాధపెడుతూనే వున్నయి." మేనక మొహంలోకి చూస్తూ అంది.
"నువ్వొక సైకాలజీ స్టూడెంట్ వి. నీకు నేను చెప్పాలా? నువ్వు నీ ఆలోచనలకి, ఫీలింగ్స్ కి ఇంపార్టెన్స్ ఇస్తే అవి ఇంకా స్ట్రాంగ్ అయిపోతాయి. వాటిని పట్టించుకోకుండా మనపనిలో మనం పడితే అవి మాయం అయిపోతాయి." అంది.
"ఆ నిరంజన్ అంకుల్ చెప్పినట్టుగానే చెప్పావు." నవ్వి అంది సమీర. "కాకపోతే ఇలాంటివి చెప్పడానికి చాలా ఈజీ గానూ చెయ్యటానికి చాలా కష్టంగానూ ఉంటాయి."
"ఏమిటి నిరంజన్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు?" అక్కడికి ట్రేలో కాఫీలతో వచ్చిన వనజ అడిగింది.
"ఈ మేనక అచ్చం ఆ నిరంజన్ తరుచూ ఇచ్చే సలహాయే ఇచ్చింది." సమీర ట్రే లోనుండి కాఫీ కప్పు తీసుకుంటూ అదేమిటో చెప్పి నవ్వింది.
"చాలా చక్కగా చెప్పింది. తరచూ ఆ నిరంజన్ దగ్గరికి వెళ్లేదానివి. ఇప్పుడు అయన దగ్గరికి కూడా వెళ్లడం మానేసావు. నువ్వు ఒక్కసారి అయన దగ్గరికి వెళ్తే నీకు చాలా రిలీఫ్ గా ఉంటుంది." ట్రే లో ఇంకో కాఫీ కప్పు మేనక కి కూడా ఇస్తూ అంది వనజ.
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాత భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే అప్లోడ్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
