నేను ఒక ఆత్మను. శాశ్వతమైన కాంతి బిందువు. అల్లాహ్, శివ, ఖుదా, ఏక్ ఓంకార్, మరియు అనేక పేర్లతో కూడా పిలువబడే పరమాత్మ సృష్టిలో ఒక భాగం. ఐదు వేల సంవత్సరాల క్రితం నేను అతనితో అతని నివాసంలో, నా తోటి ఆత్మలతో పరమధామాన్ని వెలిగించే ప్రపంచంలో నివసించేవాడిని. ఒక రోజు నేను క్రిందికి చూసి ఒక కొత్త ప్రపంచాన్ని కనుగొన్నాను. దాని ప్రత్యేకమైన ప్రకాశవంతమైన రంగులు మరియు అద్భుతమైన పూర్తి దృశ్యాలతో అది నన్ను చాలా ఆకర్షించింది. ఒక రోజు నేను ప్రపంచంలోకి ప్రవేశించి అక్కడ నివసించడం ప్రారంభించాను. నాతో ఏదో సంతోషంగా జరుగుతోంది. నాకు నిజంగా ఏమి చేయాలో తెలియదు. నేను నిజంగా ఏమి గడుపుతున్నానో, దాని నుండి వాస్తవానికి ప్రయాణం. నేను అక్కడ ఉన్నంత కాలం నేను ఏదో ఒక రకమైన కదిలే నిర్మాణంలో ఉన్నాను. ఆ ప్రపంచంలో నేను అనుభవించిన ప్రతిదీ దాని కారణంగానే. నేను అక్కడ అదే నిర్మాణాలలో మరికొన్ని ఆత్మలను కూడా కలిశాను కానీ అవి ఒకదానికొకటి చాలా భిన్నంగా కనిపించాయి. వాస్తవానికి అవి నేల, నీరు, అగ్ని, గాలి మరియు ఆకాశం అనే ఐదు తత్త్వలతో తయారైన శరీరాలు. నా శరీరంలో కళ్ళు, ముక్కు, నోరు, చర్మం, చెవులు మొదలైన కొన్ని ఆసక్తికరమైన పేర్లతో కొన్ని భాగాలు ఉన్నాయి. నేను నా కాళ్ళను నడవడానికి, చేతులు పని చేయడానికి, చూడటానికి కళ్ళు, వినడానికి చెవులు ఉపయోగించే వాడిని .మాట్లాడటానికి, తినడానికి మరియు త్రాగడానికి నోరు ఉపయోగపడేది. నా శరీరం ఎముకలు, నరాలు మరియు రక్తంతో తయారు చేయబడింది. రక్తం ఒక ద్రవం. మిగిలిన భాగాలు ఘనపదార్థాలు. నా శరీరం మొత్తం పొర వంటి పదార్ధం కప్పబడి ఉంది. దాని పేరు చర్మం. దానిపై చాలా చిన్న చిన్న చిన్న రంధ్రాలు ఉన్నాయి. అవి గాలిని నా శరీరంలోకి స్వేచ్ఛగా ప్రవహించడానికి అనుమతించేవి.
దానిని రక్షించడానికి నేను వివిధ రకాల ధరించగలిగే మరియు తొలగించగల వస్తువులను ధరించడం ప్రారంభించాను, అవి దుస్తులు. అవి నా శరీరాన్ని రక్షించాయి మరియు నా తోటి ఆత్మలలో నన్ను ఆకర్షణీయంగా మార్చాయి. నేను తరచుగా వాటిని మార్చుకున్నాను. ఆ ప్రయాణంలో, నేను అనేక శరీరాలలో నివసించాను. శరీరంలోకి ప్రవేశించడాన్ని పుట్టుక అని పిలుస్తారు. ఆ శరీరాన్ని విడిచిపెట్టడాన్ని మరణం అని పిలుస్తారు. నేను భూమి అనే గ్రహంలో నివసించాను. నా జీవిత ప్రయాణంలో నేను గ్రామాలు, నగరాలు, రాష్ట్రాలు మరియు దేశాలు వంటి అనేక ప్రదేశాలలో నివసించాను. నేను పగటిపూట సూర్యకాంతిలో మరియు రాత్రి సమయాల్లో చంద్రకాంతిలో గడిపాను. సూర్యుడు మరియు చంద్రుడు నా జీవితంలో అత్యంత ముఖ్యమైన పాత్ర పోషించారు. భూమిపై నా జీవితం క్షణాలు, గంటలు, రోజులు, నెలలు, సంవత్సరాలుగా గడిచిపోయింది. ఆ కాలంలో నేను చాలాసార్లు జన్మించాను, చాలాసార్లు చనిపోయాను. ఇంతలో నేను కొన్నిసార్లు పురుషుడిగా, కొన్నిసార్లు స్త్రీగా కనిపించాను. కానీ నేను పుట్టినప్పుడల్లా నేను మనిషిగా మాత్రమే పుట్టాను. ఈ ప్రయాణంలో నేను నా జీవితాన్ని ప్రకృతితో, జీవులతో గడిపాను. అలాగే నేను భూమిపై నా జీవితాన్ని గడిపాను. ఎక్కువ సమయం నేను సంతోషంగా గడిపాను. ఆ సమయంలో ప్రతి క్షణం నాకు ఒక మధురమైన జ్ఞాపకం. ఆ జ్ఞాపకాలన్నింటినీ కవితలుగా, చరణాలుగా, వివిధ రకాల సాహిత్యంలో రాశాను. ఏదో ఒక విధంగా నేను వాటిని కోల్పోయాను. కానీ చింతించకండి. అన్నీ నా మనస్సులో నిల్వ చేయబడ్డాయి. నేను వాటిని ఇప్పటికీ గుర్తుంచుకుంటాను. కానీ ఇప్పుడు అది సరిపోతుంది. ఇప్పుడు నేను నా స్వంత ఇంటికి తిరిగి వెళ్లాలనుకుంటున్నాను. నా అసలు స్వస్థలం. నా మధురమైన ఇల్లు. నా నిశ్శబ్ద ఇల్లు. పరమధాం. నా అత్యంత ప్రియమైన ప్రియమైన మరియు నా ప్రతిదీ, నా తండ్రితో నేను కొంత సమయం గడుపుతాను. నా అత్యున్నత గురువు, మార్గదర్శక సంరక్షకుడు. ఎందుకంటే ఇప్పుడు నాకు కొంత విశ్రాంతి, రిఫ్రెష్‌మెంట్ మరియు నా ప్రాపంచిక ప్రయాణం నుండి సుదీర్ఘ విరామం అవసరం. కానీ ఇది కేవలం కామా మాత్రమే. నేను మళ్ళీ అదే శక్తి మరియు ఉత్సాహంతో భూమిపైకి తిరిగి వస్తాను.అప్పుడు కూడా ఇవే అనుభవాలు అనుభూతులు పొందుతాను. నిజానికి నా పని ఇదే! రావటం పోవటం. వస్తూ ఉండటం పోతూ ఉండటం. పదే పదే ఇదే పని. ఎన్ని సార్లు చేసినా విసుగు తెప్పించని పని. అలసట లేకుండా చేసే పని. ఇదే నాకు తెలిసిన పని వచ్చిన పని నచ్చిన పని నేను మెచ్చిన పని. అయినా పైన ఖాళీగా ఎన్నాళ్ళు ఉంటాను. ఉండి ఏం చేస్తాను. అందుకే ఇలా మళ్ళీ మళ్ళీ క్రిందికి దిగి వస్తూ ఉంటాను. వస్తూనే ఉంటాను. అలాగని వచ్చిన వాడ్ని ఇక్కడే ఎల్లకాలం ఉండిపోను. కొంత కాలం ఉండి వెళ్ళిపోతాను. మరి కొంతకాలానికి తిరిగి వస్తాను. ఇది నిరంతర ప్రక్రియ. ఎన్నటికీ ఆగనిది. ఎప్పుడూ ఆగదిది. సాగుతూనే ఉంటుంది. కొనసాగుతూనే ఉంటుంది.
