జీవితం అంటే ఒక సమస్య నుంచి ఇంకో సమస్యకి ప్రయాణం.
----------------
డిసెంబర్‌ నెలచలిచలిగా వుంది.రాత్రి పన్నెండు గంటలు దాటింది. లూనా మీద ఎవరో స్పీడుగా వస్తూ రోడ్డువారగా పడుకున్న కుక్కపిల్లను చూసుకోలేదు. ముడుచుకుని పడుకుందేమో, నిద్ర మత్తులో వుందేమో కుక్కపిల్లకీ ఆ అలికిడికి మెలకువ రాలేదు. దాంతో కుక్కపిల్ల కాలిమీదుగా లూనా పోవడంతో ఒక్కసారిగా బాధగా కుయ్యి మందది. దానరుపుని పట్టించుకోలేదు లూనా మీదున్న వ్యక్తి. తన ధ్యాసలో తానుండి వెళ్లిపోయాడు. అలావెళ్లిపోయిన వ్యక్తిని గుర్రుగా ఓసారి చూసి ‘మళ్లీ ఇట్రారా నీ సంగతి చెప్తాను’ అన్నట్లుగా తల విదిల్చి నొప్పి పెడుతున్న కాలిని మడిచి కుయ్యి కుయ్యి మంటూ ముందుకి ఎలక్ర్టికల్‌ పోల్‌ దగ్గరగా కుంటుకుంటూ వచ్చి, పోల్‌నానుకుని ముడుచుకుని మళ్లీ పడుకుంది కుక్కపిల్ల. లూనా రెండు మూడు మలుపులు తిరిగి శ్రీ సాయి కిరాణా అండ్‌ జనరల్‌ స్టోర్స్‌ దాటి కన్యకా పరమేశ్వరి కోవెల దాటి రథం వీధి దాటి కుడివైపునకు తిరిగి అక్కడి పైకప్పులేని మొండి గోడలు వున్న పాడుబడిన ఇంట్లోకి ప్రవేశించి ఆగింది. లూనా ఆగీ ఆగడంతో పందికొక్కొకటి భయంభయంగా పరుగులు తీసి రాళ్ల మధ్యన చేరి దాగుంది. లూనా ఆఫ్‌ చేసి, కిందికి దిగి, చేతులనోసారి రబ్‌ చేసుకున్నాడా వ్యక్తి. అరకొరా వెలుగులో ఆ వ్యక్తిని జాగ్రత్తగా గమనిస్తే -అతనంత పొడవూ కాదు, పొట్టీ కాదు. మధ్యస్తంగా వున్నాడు. వైట్‌ అన్‌ వైట్‌- తెల్లలాల్చీ షరాయి మీదున్నాడు. అతని ఎడం చేతికి వాచీ వుంది. కుడిచేతి ఉంగరం వేలికి వుంగరం వుంది. అయితే అది బంగారంది కాదు, వెండిది.
వేలికేదో ప్లాస్టర్‌ చుట్టినట్టుగా మాసిపోయి అసహ్యంగా వుందా వుంగరం. మెడలో ఒంటిపేటది వెండి గొలుసుంది. అదీ అంతే! పాతబడిపోయి చచ్చిన పాములా వుంది. గొంతులో రాయేదో ఇరుక్కున్నట్టుగా గొంతుముడి, జారుడు ముక్కు, లోతు కళ్లు, చక్కు దవళ్లు. మొత్తానికి మొహంలో మాంసాన్నీ, గాలినీ ఎవరో లాగేసినట్టుగా వున్నాడతను. ముప్పయ్యేళ్ల వయసుంటుందతనికి. అందులో అనుమానం లేదు. అయితే... తనకు పాతికేనంటూ చెప్పుకొస్తూ అసలు పేరు ‘కిష్టపల్లి కుక్కల నా కొడుకు’ ట్రిపుల్‌ కె ని. ‘కిష్టపల్లి కొంటె కిష్టుడ’ంటూ చెప్పి కిసుక్కున నవ్వుతాడతను. అతనికందరిలాగే రెండు కాళ్లున్నా ఒక కాలు కుంటిది. దాంతో అతను ఒక కాలు పోగొట్టుకున్న నిచ్చనలా పక్కకి ఒరిగి నిల్చుంటాడు.ఇప్పుడలాగే నిల్చున్నాడు ట్రిపుల్‌ కే. నిల్చుని షరాయి జేబులోంచి సిగరెట్‌ తీసి ముట్టించాడు. రెండు దమ్ములు లాగి ముక్కులోంచి కూడా పొగ నొదిలి, ఎవరి కోసమో చూస్తున్నట్టుగా చూస్తూ వెయిట్‌ చెయ్యసాగాడు.
---------------
గబగబా నడుస్తోంది లక్ష్మి. నడుస్తూ ఆయాసపడుతూ చెమటలు పట్టిపోతోంది. రాత్రి పన్నెండు గంటలు దాటినా డిసెంబర్‌ నెలయినా చలిచలిగా వున్నా, లక్ష్మి చెమట్లు పట్టిపోతోందంటే తనేదో చెయ్యరాని పనో, చెయ్యకూడని పనో చేస్తోంది. దాంతోనే భయంతోనూ, ఆందోళనతోనూ చెమట్లు పట్టిపోతోంది.లక్ష్మికి మొన్నటికి మొన్న దీపావళికి పదిహేడెళ్లి పద్ధెనిమిదేళ్లొచ్చాయి. పద్దెనిమిదేళ్ల లక్ష్మి పాండవ వనవాసం సినిమాలో హేమమాలినిలా సన్నగా, పొడుగ్గా చూడముచ్చటగా వుంటుంది. సంపెంగ ముక్కు, పెద్ద పెద్ద కళ్లు, చిన్న నోరు, చక్కనైన మెడ, సరసమైన గుండెలు... చెక్కినట్టుగా వుంటుంది. ‘ఈ గుంట ఎవడికి పడతాదో కాని, ఆడు బూర్ల గంపలో పడ్డట్టే...’ అన్నట్టుగా కూడా వుండి, అందరినీ ఊరిస్తూ వుంటుంది. బ్రాందీకి బీరు తోడైనట్టుగా ఇన్ని అందాల లక్ష్మికి నటన కూడా తోడవడంతో ఇక చెప్పేదేముంది? కాక్‌టెయిల్‌ అయ్యి అందరికీ కిక్కిచ్చేస్తోంది.
లక్ష్మి ఇంటర్‌ ఫస్టియర్‌ వరకూ తెలుగు మీడియంలో చదువుకుంది. ‘వాటీజ్‌ యువర్‌ నేమ్‌ ’అనడిగితే ‘మై నేమ్‌ ఈజ్‌.. మై నేమీజ్‌ లక్ష్మీ’ అని సిగ్గుసిగ్గుగా చెప్పుకోగలిగే ఇంగ్లీషు కూడా వచ్చామెకు. ఇంటర్‌ సెకండి యర్‌ కూడా చదివేదే, కాకపోతే అప్పుడే ఓ చిన్న నాటికలో ఓ చిన్న వేషమేసింది. చెల్లెలి వేషం. బాధ్యత లేని అన్నయ్య తాగి వచ్చి చెల్లిని కొడితే, చెల్లెలిగా తాను బాధగా జీరగా ఏడుస్తూ-‘‘ఆడదాన్ని, పైగా చెల్లెలిని కొడుతున్నావ్‌, సిగ్గు లేదురా? ఇవ్వాళ నా మీద పడుతున్న ఒక్కొక్క దెబ్బా రేపు నీ మీద లాఠీలుగా విరుచుకు పడతాయి. పోలీసులు నిన్నలా కొడతారు. తప్పదు. ఇది నా శాపం’’ అన్నప్పుడు చప్పట్లతో హాలు హాలంతా మారుమోగిపోయింది. ‘వన్స్‌మోర్‌’ అన్నారెవరో. నాటిక అయిపోయింది.స్టేజీ వెనక ముఖం కడుక్కుంటుంటే ఎవరో పెద్దాయన, ప్రముఖ రంగస్థల నటుడట- ఆయనొచ్చి తన రెండు చేతులూ పట్టుకొని, చెమ్మగిల్లిన కళ్లతో, అదోరకమైన గొంతుతో -‘‘బాగా చేశావమ్మా! అద్భుతంగా నటించావ్‌. నీలో ఓ మహానటి దాగుంది. ఆ నటిని చదువులో పడి చంపకు. దయచేసి చంపకు’’ అనడంతో తనలో వున్న మహానటిని చంపడం ఇష్టం లేక ఆ నటిని కాపాడ్డం కోసం ఇంటర్‌ సెకండియర్‌ చదవడం మానుకుంది లక్ష్మి.
పరీక్ష పోగొట్టుకుంది.పరీక్ష పోయిన రోజైతే తనలో వున్న నటిని లక్ష్మి కాపాడుకోగలిగిందేమో కానీ, తన్ను తాను కాపాడుకోలేకపోయింది. అన్నయ్య అంతలా ఆమె మీద రెచ్చిపోయాడు. ఆమె రెండు చెంపలూ వాయించేసి -‘‘ఏమనుకుంటున్నావే, నీ గురించి నువ్వేమనుకుంటున్నావ్‌? ఈ నాటకాలు కూడు పెడతాయనుకుంటున్నావా? పెట్టవే, పెట్టవు. కనీసం గొంతు తడుపుకునేందుకు ఇన్ని నీళ్లు కూడా ఇవ్వవు. చక్కగా చదువుకోవే అంటే చదువుకోక పరిషత్తులంటూ, పోటీలంటూ ఆ ఊరూ ఈ వూరూ తిరిగి పరీక్ష పోగొట్టుకుంటావా? నిన్నూ.... నిన్ను చంపినా పాపం లేదే’’ అన్నాడు. కళ్లంట నీళ్లు కూడా పెట్టుకున్నాడు.‘‘నాన్నేమయ్యాడో తెలీదు. పారిపోయిన మనిషి బతికాడో చచ్చాడో కూడా అంతు చిక్కడం లేదు. పుడుతూనే అమ్మను పొట్టన పెట్టుకున్నావ్‌. అన్నయ్యను కాబట్టి, తప్పదు కాబట్టి నిన్ను నా తలకెత్తుకున్నాను. ఏదో ఇంటర్‌ పాసయితే నీ బతుకు నువ్వు బతుకుతావనుకుంటే ఫెయిలవుతావా? ఛీ....’’ అని నెత్తికొట్టుకున్నాడు.తరువాత ఏమనుకున్నాడో ఏమో, దగ్గరగా వున్న తనని బలంగా, దురుసుగా, దూరంగా నెట్టేసి వెళ్లిపోయాడు.
అన్నయ్య నెట్టిందానికి లక్ష్మి వెళ్లి గోడకు కొట్టుకునేదే! కొట్టుకుంటే తలకు బొప్పి కట్టేదే! కాకపోతే తన్ను తాను నిభాయించుకోవడంతో నిలదొక్కుకోగలిగింది. ఊపిరి పీల్చుకుంది. ఆ రాత్రంతా తిండి లేదు. అన్నయ్య మీద కోపంతో తిండి మానుకుంది. అయినా ఆకలి వేస్తుంటే దాన్ని తట్టుకోలేక నీళ్లు తాగుతుంటే గది కిటికీ అవతల ఆకాశం, చుక్కలు, చంద్రుడుతో బాటు చెట్టుకు చేరేసిన నిచ్చెనలా ‘త్రిబుల్‌’ (ట్రిపుల్‌ కెని లక్ష్మి ‘త్రిబుల్‌’ అని పిలుస్తుంది). కనిపించాడు.‘ఏంటిలా వచ్చావ’న్న లక్ష్మి చూపుకు సమాధానంగా‘‘సుందరం నిన్ను రమ్మంటున్నాడు’’ అన్నాడు త్రిబుల్‌ కిటికీ దగ్గరగా వచ్చి.‘‘ఎక్కడికి?’’ అడిగింది లక్ష్మి.
‘‘కాలేజీ తోటలోకి’’ అన్నాడు.‘‘ఇప్పుడా? అన్నయ్య పడుకున్నాడు’’ అంది.‘‘అన్నయ్య పడుకున్నాడు కాబట్టే ఇప్పుడు రమ్మంటున్నాడు, పొద్దున మీ అన్నయ్య నిన్ను కొట్టడం ఇదే కిటికీలోంచి సుందరం చూశాట్ట. తట్టుకోలేక ఏడుస్తున్నాడు’’ చెప్పాడు.‘‘వస్తున్నానయితే’’ అంది లక్ష్మి.‘‘రా’’ అంటూ పక్కకి తప్పుకున్నాడు త్రిబుల్‌.సుందరానికి పాతికేళ్ల వయసుంటుంది. గట్టిగా, బలంగా వుంటాడతను. జీన్స్‌ పాంటూ షర్టులో హీరోలా వుంటాడు. కాలేజీలో క్లర్క్‌గా ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. నాటకాలాడతాడు. వేసే ప్రతి నాటకానికీ అతనే హీరో. హీరోయిన్లే మారుతూ వుంటారు. లక్ష్మి హీరోయిన్‌ కాకముందు ఊరూ పేరూలేని వాళ్లంతా హీరోయిన్లయిపోయారు. లక్ష్మి ఎప్పుడయితే స్టేజెక్కిందో, అప్పటినుండి వాళ్లెవరికీ ఉనికి లేకుండా పోయింది. లక్ష్మికి చెల్లెలి వేషమిచ్చింది సుందరమే. మొదటి నాటికలోనే సుందరానికి లక్ష్మి చెల్లెలిగా నటించింది. తరువాత్తర్వాత అలాంటి పాత్రలు నటించలేదు. తను నటించలేదు అనేకంటే సుందరంనటింపజేయలేదంటే బావుంటుంది.‘‘ఏం చెల్లెలి వేషానికి నేను పనికిరానా?’’ సుందరాన్నడిగింది లక్ష్మి.
‘‘ఎందుకు పనికిరావు, కాకపోతే నీలో నేను చెల్లిని చూడలేకపోతున్నాను’’ అన్నాడు సుందరం.అలా అని చెప్పడమే కాకుండా, మోచేతి దూరంలో వున్న లక్ష్మిని ఒక్కుదుటున ముందుకు లాక్కున్నాడు. భుజాల మీద చేతులుంచి ఆమె కళ్లల్లో కళ్లు పెట్టాడు. అప్పుడు సుందరం కళ్లని పరిశీలనగా చూసింది లక్ష్మి. ఆ కళ్లు చాలా విశాలంగా వున్నాయి. చెరువు నీళ్లలా చల్లగా వున్నాయి. గొడుగు నీడలా వెచ్చగా వున్నాయి. అంతే! ‘ఈ కళ్లు చాలు నా బతుక్కు’ అనుకుంది లక్ష్మి. మైమరుపుగా కళ్లు మూసుకుంది. అదే అదననుకున్నాడేమో లక్ష్మిని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు సుందరం. అది మొదలు కష్టానికీ సుఖానికీ సుందరం కావాల్సొచ్చాడు ల క్ష్మికి.ఇద్దరూ ప్రేమలో పడ్డారు.ప్రేమికులకి ఏకాంతాలు కావాలి. ఆ ఏకాంతాలకి పార్కులు, తోటలూ కావాలి. అలాగే వాళ్లలా ఏకాంతంలో వుండేందుకు ప్లేసులు, పథకాలూ ఫిక్స్‌ చేస్తూ వాళ్లక్కావలసింది అందచేస్తూ వాళ్లనెవరూ చూడకుండా చేస్తూ కాపుగా ఓ మనిషి కావాలి. కావాలంటే అందుకు త్రిబుల్‌ గాడు రెడీ. అలా లక్ష్మికి దగ్గరయ్యాడు త్రిబుల్‌. సుందరానికి వాడింకా దగ్గర. అదలా వుంచితే-కొరికి పారేసిన రాక్షస గోరులా ఆకాశంలో చంద్రుడున్న వేళ, ఇంతింత కళ్లు చేసుకుని నక్షత్రాలు తీక్షణంగా చూస్తున్నట్టనిపించే సమయంలో, ఎక్కడో నక్కలు అరుస్తుండగా, మరెక్కడో గుడ్లగూబలు ఎగురుతూండగా, చీకటి చీకటి తోటలోకి త్రిబుల్‌ గాడితో రానే వచ్చింది లక్ష్మి. చూస్తూనే లక్ష్మిని అమాంతం కౌగిలించుకున్నాడు సుందరం. త్రిబుల్‌ చెట్టుచాటుకి తప్పుకున్నాడు.‘‘వద్దు లక్ష్మీ వద్దు. నువ్వీ ఊళ్లో వుండద్దు’’ బాధగా అన్నాడు సుందరం.‘‘మరెక్కడుండాలి?’’ దీనంగా అడిగింది లక్ష్మి.
‘‘వుంటే గింటే నీలాంటి నటి హైదరాబాద్‌లో ఉండాలి, చైన్నైలో ఉండాలి. లేదంటే ముంబాయ్‌లో వుండాలి’’ అన్నాడు సుందరం.‘వుండాలంటే తెలిసిన వాళ్లు వుండాలి కదా’ అంది లక్ష్మి‘వున్నారు లక్ష్మీ! వున్నారు! హైదరాబాద్‌లో మా అక్క వుంది. అక్కంటే సొంతక్క కాదు. మా పిన్ని కూతురు. కృష్ణా నగర్‌లో వుంటుంది. వెళ్లిపో లక్ష్మీ! తన దగ్గరకు నువ్వెళ్లిపో’ ’అన్నాడు సుందరం.‘‘ఆవిడ అక్కడేంటి?’’ అడిగింది లక్ష్మి.‘‘ఏంటో నాకూ తెలీదు గానీ, అక్కకి పెద్ద పెద్ద సినిమా వాళ్లతో పెద్దపెద్ద పరిచయాలున్నాయి. తను తలుచుకుందంటే చాలు నిన్ను స్టార్‌ని చేసేస్తుంది. అందులో అనుమానం లేదు. వెళ్లిపో’’ అన్నాడు సుందరం.
‘‘మరినువ్వు?’’‘నేనూ నీతోబాటే వచ్చేస్తాను. నువ్వు హీరోయిన్‌, నేను హీరో. హైదరాబాద్‌లో ఫిలిం నగరంతా మందే’ అన్నాడు. రామోజీ ఫిలిం సిటీ గురించి చెప్పాడు. రామానాయడు స్టూడియో గురించి చెప్పాడు. సారథిలో సెట్ల గురించి, పద్మాలయాలో ఫోర్ల గురించి చెప్పి-‘‘నీకేంటి లక్ష్మీ, నీకేం తక్కువ? నిన్నో పక్కనుంచి చూస్తే ఇలియానాలా కనిపిస్తావ్‌, మరో పక్క నుంచి చూస్తే కరీనాలా అనిపిస్తావ్‌. వద్దొద్దు. నువ్విక్కడ వుండద్దు, వెళ్లిపో! వెళ్లిపో! హైదరాబాద్‌ వె ళ్లిపో’’ అన్నాడు సుందరం. ‘సరే’నంది లక్ష్మి.‘‘రెండు మూడు రోజుల్లో మా అక్క ఇక్కడికి వస్తుంది. పరిచయం చేస్తాను. వీలయితే అక్కతోపాటు వెళ్లిపోదువుగాని’’ అన్నాడు.‘‘నువ్వు కూడా రావాలి’’ అంది లకి్క్ష.‘‘ఎందుకు రాను? నేనెప్పుడూ నీ పక్కనే వుంటాను’’ అన్నాడు.‘అన్నయ్య దెబ్బలకి తట్టుకోలేక పోయాను సుందరం’ బాధగా చెప్పింది లక్ష్మి.‘చూశాను. చూసిన నేనే తట్టుకోలేకపోయాను. దెబ్బలు తిన్న నీ సంగతి చెప్పాలా?’ అని ఆమె బుగ్గల మీద ముద్దులు కురిపించాడు సుందరం. మండుతున్న బుగ్గలు చల్లబడ్డట్టనిపించాయి లక్ష్మికి! కొన్నాళ్లు గడిచాయి.
ఈ కొన్నాళ్లూ ఇంతే!వె ళ్లిపో! వెళ్లిపో! హైదరాబాద్‌ వెళ్లిపో!వెళ్లిపోవాలనే నిర్ణయించుకుంది లక్ష్మి. తనిలా నిర్ణయించుకుందో లేదో సుందరం ఇంటికి వాళ్ల హైదరాబాదక్కయ్య ఇట్టే వచ్చేసింది.వచ్చిన ఆ అక్కయ్య ఎలా వుందయ్యా అంటే -ఇంతింత జబ్బలతో, అంతంత కళ్లతో రిక్షా నిండుగా వుంది. జరీ అంచు తెల్లచీర కట్టిందేమో తెల్లతెల్లగా చల్లచల్లగా వుంది. చెవులకి జూకాలు, మేటీలు, చేతులకి డజను డజను గాజులు, మెళ్లో నల్లపూసలు, గంటల్లా పుస్తెలు, రవ్వల నెక్లెసు- ఓలమ్మోలమ్మో! వూరి అమ్మతల్లులు ఇప్పల పోలమ్మ, ఎర్రకంచమ్మల తోడబుట్టిన దానిలా, తొడగొట్టి, నడిబజార్లో నిలబడేదానిలా వుంది. నవ్వితే ఆయమ్మ నోట్లో ఇటు పన్ను మీద పన్నే కాదు, అటు బంగారపు పన్ను కూడా కనిపించేలా వుంది.పెద్దపెద్ద సూట్‌కేసులు- రెండు సూట్‌కేసులతో రిక్షా దిగిందామె.ఆ సూట్‌కేసులకి చక్రాలున్నాయి. లాగడానికి తాళ్లున్నాయి. తాళ్లుపట్టి ఆ సూట్‌కేసులు లాగుతూ వుంటే- రథాల్ని లాగుతోన్న లోకల్‌ వస్తాదులా వుంది.ఆమె పేరు వైజాగ్‌ శకుంతల. వైజాగ్‌ ఆమె ఇంటిపేరు కాదు. కాకపోతే ఒకప్పుడామె వైజాగ్‌లో వుండేది కాబట్టి ఇప్పుడంతా ఆమెను అలా పిలుస్తున్నారు.
‘‘మా శకుంతలక్కొచ్చేసింది! మా శకుంతలక్కొచ్చేసింది’’ గోలచేశాడు సుందరం. అక్క వచ్చిన ఆనందంలో లక్ష్మిని మరింత గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు.‘‘నా మరదలు పిల్ల ఈ చక్కని చుక్కేనా?’’ లక్ష్మి పొడవు వెడల్పులు అంచనా కడుతూ అడిగింది శకుంతల.‘‘అవునక్కా’’ అని లక్ష్మిని వాళ్లక్కకి పరిచయం చేశాడు సుందరం.‘‘మంచి నటక్కా! ట్రాజెడీ, కామెడీ ఏదైనా చేసేస్తుంది! బాడీ లాంగ్వేజ్‌ అదిరిపోతుందనుకో’’‘‘అవునా’’ అంటూ ఆప్యాయంగా లక్ష్మి తల మీద చేయుంచి నిమిరింది శకుంతల.‘‘చూడక్కా! నువ్వే చూడు! ఎంత బావుందో’’ లక్ష్మిని కాస్తంత దూరంలో బొమ్మలా పెట్టి చూపించాడు సుందరం.లక్ష్మిని రకరకాలుగా చూసింది శకుంతల. రెండో ఎక్కాన్ని మీది నుంచి కిందకి, కిందనుంచి మీదకి అప్పజెప్పినట్టుగా చూసింది. గుత్తొంకాయ కూరను కొరికి రుచి చూసినట్టుగా చూసింది. ముత్యాల్ని అరచేతిలో వుంచుకొని మంచివా? కాదా? అన్నట్టుగా పరిశీలించినట్టుగా చూసింది. చూస్చూసి అంతా బాగుందన్నట్టుగా ‘భేష్‌’ అంది.
‘‘పిల్లలో ఎంచడానికేం లేదుగాని- మీరిద్దరూ పెళ్లెప్పుడు చేసుకుంటున్నారు’’ అడిగింది.‘‘పెళ్లా? అప్పుడే పెళ్లేంటి’’ ఆశ్చర్యపోయాడు సుందరం.‘‘ ఇంకా రెండు మూడేళ్లు ప్రేమించుకోవడమే! పెళ్లి చేసుకుంటే మార్కెట్‌ పోదూ’’ అన్నాడు మళ్లీ.‘‘ముందు లక్ష్మి హీరోయిన్‌ కావాలి! తర్వాత నేను హీరో కావాలి. ఇద్దరం బాగా డబ్బు సంపాదించాలి. ఆ తర్వాతే మా పెళ్లి’’ అని నవ్వాడు.‘‘నీకో సంగతి తెలుసక్కా! ఇద్దరం ఇంత క్లోజ్‌గా వుంటున్నా ముద్దులు, కౌగిలింతలే తప్ప- మితిమీరి ప్రవర్తించడం లేదు! అంత పట్టుగా ఇద్దరం వున్నాం’’ అన్నాడు.‘‘ ఎంగిలి పడ్డం ఎంతసేపక్కా! కాని పద్ధతి! పద్ధతిగా వున్నాం’’ అన్నాడు గొప్పగా.సుందరం అన్ని మాటలకి ‘అవును’ అన్నట్టుగా సన్నగా నవ్వుతూ నిల్చుంది లక్ష్మి.‘‘చెడిపోడం, చెడగొట్టడం క్షణాల్లో పని! ఆ పని నేను నీ తమ్ముడిగా చెయ్యను గాక చెయ్యను’’ అన్నాడు సుందరం.‘‘హెల్ప్‌ చెయ్యక్కా! మా ల క్ష్మిని హీరోయిన్ను చెయ్యక్కా’’ అని శకుంతల చేతులు పట్టుకున్నాడు. కళ్లు చెమర్చుకున్నాడు. అది చూసి-‘‘ఛ ఛ!! ఏంట్రా!! ఏంటిది! ఏడుపెందుకూ?! నేనున్నాను! నేనంతా చూసుకుంటాను! లక్ష్మిని హీరోయిన్ని చేసే పూచీ నాది! బలేవాడివే’’ అంటూ సుందరాన్ని దగ్గరగా తీసుకుంది శకుంతల. పెంపుడు కుక్కపిల్లను తీసుకున్నట్టుగా సుందరాన్ని దగ్గరగా తీసుకుని, వాడితల మీద ముద్దు కూడా పెట్టింది శకుంతల. ఇదంతా చూసి చలించి పోయింది లక్ష్మి. ఆమె కళ్లల్లో ఆనంద బాష్పాలు చోటు చేసుకున్నాయి.
ఆ రాత్రి-లక్ష్మికి శకుంతల హైదరాబాద్‌లో కొన్న చార్మినార్‌ గాజులనిచ్చింది. సుల్తాన్‌ బజార్‌ బొట్టుబిళ్లలిచ్చింది. ఎర్రగడ్డ సంతలో కొన్న వాక్‌మేనిచ్చింది. పుల్లారెడ్డి స్వీట్లిచ్చింది. ఇచ్చి ‘బాగున్నాయా’ అనడిగింది. ఆ అడగటం అమ్మలా అడిగింది. దానికేం చెప్పాలో తెలీక కన్నీళ్లు పెట్టుకుని శకుంతల్ని అల్లుకుపోయింది లక్ష్మి. పందిర్రాటకి మల్లెతీగ చుట్టుకున్నట్టుగా శకుంతల్ని చుట్టుకుపోయింది లక్ష్మి. తనని చుట్టుకుపోయిన లక్ష్మిని చూస్తూ-‘‘పిచ్చిపిల్ల’’ అంటూ నవ్వింది శకుంతల.తర్వాత మళ్లీ పూసల గొలుసిచ్చింది. స్కర్టూ, షర్టూ, బ్యాగిచ్చి వేసుకుని రమ్మంది. వేసుకొనొచ్చింది లక్ష్మి. వేసుకొచ్చిన లక్ష్మిని చూస్తూ వెర్రెత్తిపోయింది శకుంతల. ఆ డ్రస్సులో లక్ష్మి బంజారా హిల్స్‌ బడాబాబుల కూతుర్లా వుంది. జూబిలీ హిల్స్‌ సినీజనాల చెలికత్తెలా వుంది. బాగు బాగున్నదనుకుంది శకుంతల. బ్రహ్మాండం అనుకుంది.‘‘హైదరాబాద్‌ ఎప్పుడోస్తున్నావ్‌’’ అడిగింది.‘‘మీరెప్పుడంటే అప్పుడే’’ అంది లక్ష్మి.‘‘అయితే రేపెళ్లిపోదాం! మీ అన్నయ్యతో చెప్పి బయల్దేరు’’ అంది శకుంతల.‘‘అమ్మో! అన్నయ్యతోనా?! వద్దొద్దు! నేనేమీ అన్నయ్యకు చెప్పను! మనం వెళ్లిపోదాం! అంతే!’’ అంది లక్ష్మి.‘‘పాపం! మీ అన్నయ్య కంగారు పడతాడేమో’’‘‘పడితే పడనీయండి! నా బతుక్కి ఆయన అడ్డుపడకుండా వుంటే అంతే చాలు’’ అంది లక్ష్మి కోపంగా.
‘‘సరే మరి! రేపు రాత్రి రెండుగంటలకి భాగ్యనగర్‌ ఎక్స్‌ప్రెస్సుంది. దానికెళ్లిపోదాం! నువ్వు రెడీ అయిపో’’ అంది శకుంతల. అలాగేనంది లక్ష్మి.‘‘మీ అన్నయ్యకు తెలీకుండా వుండాలంటే అంతా గప్‌చీప్‌గా జరగాలి. రేపు రాత్రి పన్నెండున్నర, ఒంటిగంటకల్లా నువ్వు రథం వీధి దాటి రైట్‌ సైడ్లో వున్న పాడుబడ్డ ఇంటి దగ్గర కొచ్చావనుకో! అక్కడ నీకోసం వెయిట్చేస్తూ త్రిబుల్‌ గాడుంటాడు. వాడి లూనా నువ్వు ఎక్కావనుకో! నువ్వు హైదరాబాద్‌ వచ్చేసినట్టే’’ అని నవ్వింది శకుంతల. అందుకు ‘ఓకే’ అన్నట్టుగా తలూపింది లక్ష్మి. నిద్రొస్తున్నట్టుగా ఆవలింత కూడా తీసింది.
ఆ రాత్రి గడిచింది.తెల్లారింది.మళ్లీ రాత్రయ్యింది.పన్నెండు గంటలు దాటింది. ఫలితంగానే ఇప్పుడు లక్ష్మి నడుస్తూ చెమటలు పట్టిపోతోంది. చేతిలో సూట్‌కేస్‌ బరువుగా వుందేమో- చేతిని లాగేస్తోందది. దాంతోపాటు ఇంటినుంచి బయల్దేరినప్పుడు ఎంత కాదనుకున్నా అన్నయ్య కదా! చిన్నప్పటి నుంచి పెంచి పోషించాడు కదా! పడుకున్న అన్నయ్యని కళ్లనిండుగా ఓసారి చూసుకుని వెళ్లిపోదాం అనుకొని, అన్నయ్య పడుకున్న గదిలోకి వెళ్లింది. అక్కడన్నయ్య మంచి నిద్రలోవున్నాడు. గుర్రుపెడుతున్నాడు. అన్నను చూస్తూ- ‘వెళ్లొస్తానన్నయ్యా’ మనసులోనే అంది లక్ష్మి. అన్నయ్య కాళ్లవైపు చూస్తూ ఆ కాళ్లకి నమస్కరిస్తున్నట్టుగా కళ్లార్చింది. అంతే! తన కాళ్లమీదుగా ఏదో పాకినట్టనిపిస్తే- ‘అమ్మో’ అంది గట్టిగా లక్ష్మి. అంతలోనే నోరు నొక్కుకుని తేరిపార చూసింది. బొద్దింక. బీరువా కిందికి పరుగు దీస్తూ కనిపించింది. ఇంతేకదా! అని తెప్పరిల్లేంతలో-‘‘ఏంటే గోల’’ నిద్రలోనే అడిగాడు అన్నయ్య.
‘‘ ఏం లేదన్నయ్యా! ఏం లేదు’’ అని బైటపడింది లక్ష్మి. బైటపడిందేగాని- అన్నయ్య అంతా గమనిస్తున్నాడన్న భయంతో వుంది. ఆ భయంతోనే గుండెలార్చుకు పోతున్నాయి లక్ష్మికి.గబగబా నడుస్తోందేకాని ఆ నడకలో వేగం లేదు. ఆమె అడుగులు తడబడుతున్నాయి. అలా తడబడిన అడుగులకి - కాలికింద ఏదో మెత్తగా తగిలింది. అంతే! ‘కుయ్యి’ మంది కుక్కపిల్ల. లూనా తొక్కేసిన కాలిమీదే ఇప్పుడు లక్ష్మి కాలు కూడా పడడంతో గోలగోల పెట్టేస్తోందది.‘మీ అమ్మకడుపులు మాడ’ అన్నట్టుగా అరుస్తోంది. ‘ఎలక్ర్టికల్‌ పోల్‌ చాటు చేసుకుని పడుకున్నా తొక్కేస్తున్నారేంటర్రా’ అన్నట్టుగా గగ్గోలెత్తి పోతోంది.దాంతో బెంబేలెత్తి పోతూ చూసిన లక్ష్మికి ఎదురుగా అతను కనిపించాడు. షాకయిపోయిందామె. ఏం చెయ్యాలో తెలీక ఏడుస్తూ చేతిలో సూట్‌కేసు కింద పడేసింది.
డబ్‌’న కింద పడ్డ సూట్‌కేస్‌ను ఏడుస్తున్న లక్ష్మిని రెండు మూడుసార్లు చూసి‘‘వద్దు లక్ష్మి! నువ్వు ఈ వూరొదిలి వెళ్లొద్దు’’ అన్నాడతను. అలా అంటున్నప్పుడు అతని గొంతు దుఃఖంతో బొంగురుపోయింది.లక్ష్మి ఏడుస్తోండడం, అతను కూడా ఏడుస్తూ మాట్లాడడం గమనించి, తన ఏడుపు ఇద్దరూ వినడంలేదని గ్రహించి కుంటికాలిని మరింతగా మడిచి కుంటుకుంటూ అటుగా దూరంగా వెళ్లిపోయింది కుక్కపిల్ల.‘‘నేనంతా గమనిస్తూనే వున్నాను. సుందరం నీకెందుకు వేషాలు ఇచ్చాడో కూడా నాకు తెలుసు. నిన్నెందుకు ప్రేమిస్తున్నాడో నాకు తె లుసు. సుందరం వాళ్ల అక్క ఇక్కడెందుకు వచ్చిందో నాకు తెలుసు. వద్దు లక్ష్మి...వద్దు... నువ్వు హైదరాబాద్‌ వెళ్లొద్దు’’ అన్నాడు అతను మళ్లీ.ఏం మాట్లాడాలో తెలియక అతని మాటలు వింటూ ఏడుస్తోంది లక్ష్మి.‘‘భాగ్యనగర్‌ ఎక్స్‌ప్రెస్‌కి నువ్వు హైదరాబాద్‌ వెళ్లిపోదామని అనుకుంటున్నావు. నీకు కోసం త్రిబుల్‌ గాడు అక్కడ వెయిట్‌ చేస్తున్నాడు... అన్నీ తెలుసు...లక్ష్మీ...నాకన్నీ తెలుసు.. అంటూ కన్నీళ్లు తుడుచుకున్నాడు అతను.అతనిది సుమారుగా లక్ష్మి వయస్సే. కాకపోతే లక్ష్మి కన్నా ఓ నాలుగైదు నెలలు పెద్దవాడై వుంటాడు. అంతే తేడా. నైట్‌ డ్రస్‌లో వున్నాడు. పొడుగ్గా అందంగా బాగున్నాడు. లేలేత మీసాలు. మెరుపులీనే బుగ్గలు, కొనదేలిన ముక్కు, కన్నీటి కళ్లు... చూడగానే ‘ ఈకుర్రాడు కరెంట్‌ ఆఫీసులో పనిచేసే ఆ పెద్దాయన కొడుకు ప్రసాద్‌ బాబు కదూ’ అనిపిస్తుంది.అనిపించడం కాదు అది నిజం కూడా...‘‘నువ్వు ఏడవకుండా వుంటే నీతో చాలా విషయాలు మాట్లాడాలి’’ అన్నాడు ప్రసాద్‌.
‘నువ్వేమీ నాతో మాట్లాడొద్దు’ అన్నట్లుగా ఏడుస్తూనే వుంది లక్ష్మి. ఇలా కాదనుకున్నాడేమో ఓ చేత్తో కింద వున్న సూట్‌కేసును అందుకొని, మరో చేత్తో లక్ష్మిని చేయందుకొని ‘‘రా’’ అంటూ ముందుకి నడిచాడు ప్రసాద్‌. తనకిష్టం లేకపోయినా తప్పదన్నట్టుగా ప్రసాద్‌తో పాటుగా నడవసాగింది లక్ష్మి.ప్రసాద్‌, లక్ష్మి ఇద్దరూ ఇంతప్పట్నుంచీ స్నేహితులు. ఏడో తరగతి వరకూ వేర్వేరు స్కూళ్లల్లో చదువుకున్నా ఎనిమిదో తరగతి నుంచి ఇద్దరూ ఒకే స్కూల్లో చదువుకోసాగారు. జూనియర్‌ కాలేజీ కూడా ఇద్దరిదీ ఒక్కటే. కూడబలుక్కున్నట్లు ఇద్దరూ ఒకే గ్రూపు తీసుకున్నారు.ఎనిమిదో తరగతి చదువుతున్నప్పుడు మంచి మంచి గౌన్లు వేసుకొని వచ్చేది లక్ష్మి. నిక్కర్లో వుండేవాడు ప్రసాద్‌. పోలీస్‌ స్టేషన్‌ వీధిలోంచి లక్ష్మి, మునిసిపల్‌ ఆఫీసు పక్క సందులోంచి ప్రసాద్‌ నడిచొచ్చి కళామందిర్‌ సినిమా హాలు దగ్గర కలుసుకునేవారు.‘‘మా అన్నయ్య నాకు పావలా ఇచ్చాడు’’ అంటూ లక్ష్మి పావలా కాసు చూపిస్తే....‘‘మా అమ్మ నాకు రూపాయిచ్చింది’’ అంటూ ప్రసాద్‌ రూపాయినోటు చూపించేవాడు.రూపాయి పావలాతో ఇద్దరూ చాక్‌లెట్లు కొనుక్కునేవారు. శెనగలు కొనుక్కునేవారు. తేగలు, ఐస్‌క్రీములు, చాలా... చాలా... కొనుక్కుని, కాకెంగిలి చేసుకొంటూ ఇద్దరూ కలిసి తినేవాళ్లు.
పదో తరగతి వరకూ తిండిగోలే! పదో తరగతి హాఫ్‌ ఇయర్లీ ఎగ్జామ్స్‌ వరకూ కూడా అదే గోల కొనసాగింది. హాఫ్‌ ఇయర్లీ ఎగ్జామ్స్‌ అయిపోయాయి. ఓ వారం రోజుల పాటు శెలవులు కూడా గడిచాయి. శెలవులు గడిచి స్కూలు తెరిచిన రోజు లక్ష్మి కొత్తకొత్తగా కనిపించింది ప్రసాద్‌కి. ఆ కొత్తదనం ఎలా వచ్చిందంటే... అప్పుడు లక్ష్మి గౌనులో లేదు. లంగా- ఓణీలో వుంది. కళ్లకి కాటుక పెట్టుకొని, కాళ్లకి పట్టీలు పెట్టుకొని, నుదుటున నిలువు బొట్టు పెట్టుకొని, రెండు జడలు వేసుకొని, జడలో గులాబీలు తురుముకొని, పదహారేళ్ల వయసు సినిమాలో హీరోయిన్‌ శ్రీదేవిలా పచ్చపచ్చగా కనిపించింది. దాంతో ప్రసాద్‌కి మతిపోయింది. లక్ష్మి పలకరించినా పలకలేదతను. కళ్లప్పగించి లక్ష్మిని చూస్తూ వుండిపోయాడు.
‘ప్రసాద్‌! ప్రసాద్‌!’’ ప్రసాద్‌ను కుదిపి పిలిచింది లక్ష్మి.తేరుకొని ‘ఏంటన్నాడు’ ప్రసాద్‌.‘‘ఏంటలా అయిపోయావ్‌! ఈ డ్రస్సులో నేను బావులేనా?’’ అడిగింది లక్ష్మి.‘‘చ...చ... చాలా బావున్నావు’’ గొంతు తడారిపోతుండగా అన్నాడు ప్రసాద్‌.‘‘ఏమయింది నీకు? ఎందుకలా మాట్లాడుతున్నావ్‌’’ అడిగింది లక్ష్మి.దానికి ప్రసాద్‌ దగ్గర జవాబు లేదు. తనెందుకలా అయిపోతున్నాడో ప్రసాద్‌కి కూడా తెలియదు. దాంతో ‘ఏంలేదు’ అంటూ పరిగెత్తి పారిపోయాడు.పరిగెత్తి పారిపోతున్న ప్రసాద్‌ను చిత్రంగా చూస్తూండిపోయింది లక్ష్మి.అక్కడ లకి్క్ష దగ్గర నుంచి పరుగెత్తి పారిపోయిన ప్రసాద్‌ ఇంటికొచ్చి వాళ్లమ్మ దగ్గర ఆయాసపడుతూ నిల్చున్నాడు.‘‘ఏమైందిరా? ఎందుకంతగా ఆయాసపడుతున్నావు’’ అడిగింది వాళ్లమ్మ.‘‘నాకు అర్జంటుగా ప్యాంట్లు కొనిపెట్టే’’ అంటూ బావురుమన్నాడు ప్రసాద్‌. వేసుకున్న నిక్కరు తనకొద్దంటూ విప్పిపారేశాడు.‘‘సర్లే! నాన్నకి చెప్తాలే’’ అంది వాళ్లమ్మ.అమ్మా నాన్నకి చెప్పిన మీదటే అయ్యుంటుంది. నాన్న ప్రసాద్‌కి రెండు ప్యాంట్లు, రెండు ఫుల్‌ హ్యాండ్‌ షర్టులూ కొన్నాడు. వాటిలో ఓ జత వేసుకొని స్కూలుకి వెళ్లాడు ప్రసాద్‌. కావాలనే లక్ష్మికి ఎదురుగా నిల్చున్నాడు.లక్ష్మికెదురుగా ప్రసాద్‌ ఎక్కడ నిల్చున్నాడంటే...స్కూలు కబడ్డీ ప్లే గ్రౌండ్‌కి దూరంగా వున్న కానుగుచెట్టు నీడలో నిల్చున్నాడు. ఆ వేళప్పుడు కానుగచెట్టు నీడ చల్లగా వుంది. ఆకుల్తో నిండుగా వున్న కొమ్మలు కిందక వొంగి గొడుగు పట్టినట్లుగా వున్నాయి. పేరు తెలియని పిట్ట ఏదో పై కొమ్మ మీద వుండి, గాలికి కొమ్మ వూగుతుంటే తనూ వూగుతూ కిందకి లక్ష్మి, ప్రసాద్‌ల వంక చూస్తోంది.
‘‘ఈ డ్రస్‌లో నేనెలా వున్నాను’’ అడిగాడు ప్రసాద్‌.‘‘బావున్నావు’’ అంది లక్ష్మి‘‘ఎంత బావున్నాను’’ అడిగాడు.సమాధానంగా ప్రసాద్‌ బుగ్గన ముద్దు పెట్టుకొంది లక్ష్మి. బిత్తరపోయాడు ప్రసాద్‌.నవ్వుతూ ఆ అమ్మాయి పరుగందుకొంది.‘లక్ష్మీ...లక్ష్మీ...’ అంటూ లక్ష్మిని వెంబడించబోయాడు ప్రసాద్‌. అయితే రెండంగలు వేశాడో లేదో అటుగా వచ్చిన తెలుగు మాస్టార్ని చూసి ఆగిపోయాడు.అటు పరుగెత్తిపోతున్న లక్ష్మిని, ఇటు పరుగులు తీయబోతూ తనని చూసి ఆగిపోయిన ప్రసాద్‌నూ గమనించి....‘‘ఏంట్రా! ఏం చేస్తున్నారిక్కడ’’ అడిగాడు మాస్టారు.‘‘పిట్ట! పిట్ట మాస్టారు... ఆ పిట్టని చూస్తున్నాం’’ అంటూ కొమ్మ మీద పేరు తెలియని పిట్టని చూపించాడు ప్రసాద్‌. వేలెత్తి తనని చూపించడంతో ఏదో ప్రమాదముందని గ్రహించి మనకెందుకొచ్చిన గొడవ అన్నట్లుగా అక్కడ నుంచి ఎగిరిపోయింది పిట్ట. దాంతో..‘‘పిట్ట ఎగిరిపోయింది కానీ, తమరు క్లాసుకి తగలడండి’’ అన్నాడు మాస్టారు.
మాస్టారు చెప్పినట్లుగానే క్లాసుకి తగలడ్డాడు ప్రసాద్‌. క్లాసులో ఒక్క ముక్క అర్థమయితే ఒట్టు! ఏదో చెబుతున్నట్లుగా మాస్టార్ల పెదవులు కదులుతున్నాయి కానీ... వాళ్లేం చెబుతున్నారో తెలియడం లేదు. పదే పదే ఒకటే దృశ్యం.తన బుగ్గని లక్ష్మి ముద్దు పెట్టుకొంటోంది! అదే కనిపిస్తోంది. అది మొదలు లక్ష్మి అంటే ప్రసాద్‌కి ఎక్కడలేని ప్రేమా పుట్టుకొచ్చింది. ఆ ప్రేమతో లక్ష్మి కోసం చాలా సాహసాలు చేశాడు ప్రసాదు.ఆమె కోసం చిరంజీవి సినిమాకి చొక్కాని చించుకొని టిక్కెట్లు సంపాదించాడు. బ్లేడుతో చూపుడు వేలిని కోసుకొని ‘ఐ ఔౖగఉ ్గ్ౖఖ ఔఅగీకఐ’ అని రక్తాక్షరాలు రాశాడు. క్యారం బోర్డు కావాలంటే నాన్న జేబులోంచి వందనోటు దొంగతనం చేసి దాంతో కొనిచ్చాడు. ఇంటర్‌ ఫస్టియర్‌ వరకూ ఇలాంటివె న్నెన్నో చేసి... ఎప్పుడైతే సుందరం వాళ్ల నాటికలో లక్ష్మి చెల్లెలి వేషం వేసిందో అప్పుడు తన సాహసాలకి ఫుల్‌స్టాప్‌ పెట్టి ఆలోచనలో పడ్డాడు ప్రసాద్‌. అంతా గమనించసాగాడు. గమనించి గమనించీ ఈ రాత్రి వేళ ఇప్పుడు లక్ష్మిని అడ్డుకున్నాడు.
చేయి పట్టి లక్ష్మిని తీసుకొని వచ్చి రావి చెట్టు నీడలో, రైసుమిల్లు గోడకాన్చి నిలబెట్టి....‘‘ఐ లవ్‌ యూ లక్ష్మి! ఐ లవ్‌ యూ! నువ్వెళ్లిపోకూ’’ అన్నాడు ప్రసాద్‌.ప్రసాద్‌ అంటే లక్ష్మికి ఇష్టమే! కాకపోతే ప్రసాద్‌ ఫ్రిజ్‌లో దాచిన యాపిల్‌లా వుంటాడు. అదే తనకిష్టం లేదు. సుందరం అలాకాదు. దొంగతనం చేసిన జాంకాయలా వుంటాడు. అందుకే అతనంటే ఇష్టం. పైగా సుందరం తనని సినిమా నటిని చెయ్యాలనుకుంటున్నాడు. సుందరాన్ని నమ్ముకుంటే కోట్ల...కోట్లు పడగలెత్తొచ్చు. అదే ప్రసాద్‌ని నమ్ముకుంటే పెళ్లి చేసుకొని, పెరట్లో వడియాలు పెట్టుకోవడమే! అదెంత మాత్రమూ లక్ష్మికి ఇష్టం లేదు. అయితే ఆ సంగతి ప్రసాద్‌కి చెప్పలేకనే ఏడుస్తోంది.‘‘కావాలంటే నీ కోసం డిగ్రీ చదవడం మానేస్తాను.! ఇద్దరం పేపర్లేసుకుంటూ, పాల ప్యాకెట్లు అమ్ముకుంటో బతికేద్దాం’’ అన్నాడు ప్రసాద్‌.ఆ మాట ప్రసాద్‌ అనకుండా వుంటే బావుండేది. ఇంకొంచెం సేపు ఏడుస్తూనైనా ప్రసాద్‌ చెంతనుండేది లక్ష్మి. ఎప్పుడైతే ప్రసాద్‌ ఆ మాటన్నాడో ఆశలన్నీ ఆవిరైనట్లనిపించి కలలన్నీ కాలిపోతున్నట్లనిపించి కోపంతో...‘‘షటప్‌’’ అని ప్రసాద్‌ చేతిలోని సూట్‌కేస్‌ అందుకొని పరుగులాంటి నడకతో వెళ్లిపోయింది లక్ష్మి. పిలిచినా పట్టించుకోలేదు. వెనక్కి తిరిగి చూడను కూడా చూడలేదు.సుందరం గురించి, వైజాగ్‌ శకుంతల గురించి, త్రిబుల్‌ గురించి లక్ష్మికి ప్రసాద్‌ ఏం చెప్పదలుచుకున్నాడో అదంతా ప్రసాద్‌ గుండెల్లోనే వుండిపోయింది. ఏం పాలుపోక ఏడుస్తూ తలపట్టుకొన్నాడు ప్రసాద్‌.
-------------------------------
పై కప్పులేని మొండిగోడలున్న పాడుబడిన ఇంట్లో నిల్చునున్న త్రిబుల్‌ మరింక నిలబడలేక కాళ్లు లాగడంతో సగం నిలబడి, సగం లూనా మీద కూర్చొని శేష తల్పం మీద మహావిష్ణువు సెటిలైనట్లుగా సెటిలయ్యాడు. అలా సెటిలయ్యి చేతి వాచీ కేసి చూశాడు. సరిగ్గా ఒంటిగంటయ్యింది.‘ఈ లక్ష్మేంటి? ఇంకా రానేదు! కొంపదీసి ప్రోగ్రాం మార్సుకుందేంటి’ అనుకొని తన ఆలోచనకి తానే భయపడ్డట్టుగా ఒక్కసారిగా జలదరించాడు త్రిబుల్‌. అంతలోనే...‘వస్తాదొస్తాది! పిట్టమీద అలాటిలాటి వలా...నైలాన్‌ వలన ఇసిరినాం గదా...పడతాది...పడతాది! అనుమానం నేదు’ అనుకొన్నాడు. ఇంకో సిగరెట్‌ తీసి ముట్టించాడు. అగ్గిపుల్ల గీసి ముట్టించాడో లేదో... ఆ వెలుగులో ‘భగ్గు’మన్నాడు పోలీసు రామ్మూర్తి. మంటలో మంటగా కనిపించాడు.ఓ చేతిలో లాఠీ, ఇంకో చేతిలో టార్చి, మెళ్లో మఫ్లరు, గుండెల మీద ఎర్రెర్రని స్వెట్టరూ వేసుకొని పాడుబడ్డ ఇంట్లోకి పిశాచం ప్రవేశిస్తున్నట్లుగా ప్రవేశించాడు.‘‘లోపల ఎవరండీ బాబూ! ఎవరూ’’ అని వస్తోన్న రామ్మూర్తితో...‘‘నానండీ! త్రిబుల్‌గాడ్ని’’ అన్నాడు త్రిబుల్‌. చేతిలోని సిగరెట్‌ని దూరంగా విసిరేసి..‘‘తమరేంటి సేస్తున్నారు సార్‌ ఇక్కడ’’ అడిగాడు రామ్మూర్తి.‘‘సి...సి...సిగరెట్‌ కాల్సుకుందావని...’’ విసిరేసిన సిగరెట్‌ని చూపించాడు త్రిబుల్‌.‘‘సిగరెట్‌ కాల్సుకుందావనా? అని ఆశ్చర్యపోయి అంతలోనే తేరుకుంటూ సిగరెట్‌ కాల్సుకోడానికి ఈ లోకేసన్‌ తప్ప ఇంకో లొకేసన్‌ దొరకలేదట్రా నీకు? కబుర్లు సెప్పకు! కతలోకి రా’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.
‘‘ఇంట్లో నిద్దరఅట్టట్లేద్సార్‌! ఓపాలి అటూ ఇటూ తిరిగితే నిద్దరడతాదేమోనని ఇలాగొచ్చినాను’’‘‘సికారుకొచ్చారన్నమాట తమరు’’‘‘అద్గదీ! పోల్సేసినారు’’‘‘సికారికెవరైనా తోటకెల్తాడు!పార్కుకెల్తాడు! ఇలాటి పాడుబడ్డ ఇంటికి రాడు గానీ...వొచ్చీ...వొచ్చీ..కతలోకొచ్చీ’’‘‘అయినా నిద్దరట్టకపోడానికి ఇదేవైౖనా ఏసవేట్రా! సలికాలం!సలికాలంలో నిద్దరట్టకపోడవేటి? రెండు పెగ్గులేసి, రగ్గు తగిలిస్తే ఎవరికోసం నిద్దర్రాదుగానీ...కతేటసలు! ముందు కతసెప్పు’’ అన్నాడు మళ్లీ రామ్మూర్తి.
‘‘సెప్పక తప్పదా’’ భయం భయంగా అడిగాడు త్రిబుల్‌.‘‘తప్పదు’’తెగేసి చెప్పాడు రామ్మూర్తి. అయినా చెప్పాలా? వద్దా? అన్న సందిగ్ధంలో వున్న త్రిబుల్‌ని చూస్తూ...‘‘నాకంతా తెలుసురా! నాటకాల పిల్ల లచ్మిని మీరీ రాత్రి లెగదీసుకుపోతున్నారు! అవునా?’’ అడిగాడు రామ్మూర్తి.అవునా? కాదా? ఏం చెప్పాలో తోచట్లేదు త్రిబుల్‌కి. కానీ వాడు ఒక్కటి మాత్రం తెలుసుకున్నాడు.పోలీసోడికి అందరిలా రెండు కళ్లు కాదు. ఇంద్రుడిలా వొళ్లంతా కళ్లే! అడిసూపుకి అందనిది ఈ బూపెపంచకంలో ఏదీ వుండదు.
--------------------------
రైల్వే స్టేషన్‌ దగ్గరకొచ్చి ఆగింది రిక్షా. రిక్షాని, రిక్షాలో కూర్చున్న వైజాగ్‌ శకుంతల్ని, సుందరాన్ని అంతెత్తు కొండ ఎక్కించి మళ్లీ కిందికి ,రైల్వే స్టేషన్‌ దగ్గరికి తీసుకురాడంతో ప్రాణాలు పోయినట్టయి, అంత చలిలోనూ చెమటలు కక్కుతూ...‘‘వొచ్చేసింది తల్లీ!టేసనొచ్చేసింది! దిగండమ్మా’’ అన్నాడు రిక్షావాలా.‘‘దిగుతున్నాం’’ అంటూ సుందరంతో పాటుగా దిగింది శకుంతల. డబ్బుల కోసం చేయి జాచిన రిక్షావాలాతో...‘‘ముందు సూట్‌కేసుల్రెండూ ప్లాట్‌ ఫారమ్మీదపెట్టు’’ అంది.‘చచ్చినో’ అంటూ సూట్‌కేసుల్రెండూ తలకెత్తుకున్నాడు రిక్షావాలా. వాడితో పాటుగా నడిచారు శకుంతలా, సుందరాలు. ముగ్గురూ ‘త్రాగునీరు’ కుళాయి దాటారు. బంగర్రాజు శారీ సెంటర్‌ బోర్డు దాటారు. తురాయి చెట్టు దాటారు. రావిచెట్టు దగ్గరగా వచ్చారు.‘‘ఇక్కడేనక్కా! ఎస్‌ ఫైవ్‌ కోచ్‌ ఇక్కడే ఆగుతుంది’’ చెప్పాడు సుందరం.ఆ మాటకి ‘బతికించావ్‌’అన్నట్లుగా సూట్‌కేసుల్రెండూ ప్లాట్‌ఫారమ్మీద వుంచి, డబ్బుల కోసం మళ్లీ చేయి జాచాడు రిక్షావాలా.పర్సు తీసి, పదిరూపాయల నోటు వాడి చేతిలో వుంచింది శకుంతల.‘‘మరయిదు రూపాయలిప్పించండమ్మా’’ దీనంగా అడిగాడు రిక్షావాలా.‘‘ఎల్రా! ఎక్కువడక్కు’’ కళ్లెర్రజేసింది శకుంతల. దాంతో తప్పయిపోయిందన్నట్లుగా తలవొంచుకొని, పదిరూపాయలే చాలన్నట్లుగాచేతిలో వున్న నోటుని గుప్పెటపట్టి జాగ్రత్త చేసుకొంటూ వెళ్లిపోయాడు రిక్షావాలా.‘‘ఇడియెట్‌! డబ్బులూరకనే వస్తాయనుకొంటున్నాడు’’ వెళ్లిపోతున్న రిక్షావాలాని ఉద్దేశిస్తూ నవ్వుతూ శకుంతలతో అన్నాడు సుందరం.
ఆ మాటని విన్పించుకున్నా వినిపించుకోనట్టుగానే పర్సులోకి చూసుకుంటోంది శకుంతల.ప్లాట్‌ఫారానికి ఈ చివరగా రావిచెట్టునీడలో వున్నారిద్దరూ. ఆ ఇద్దరే తప్ప ఇక అటెవరూలేరు. వున్న నలుగురైదుగురు ప్రయాణికులూ ఆ చివరున్నారు. జనరల్‌ కంపార్టుమెంట్‌ ఆగేది అక్కడే! అందుకే ఆ నలుగురైదుగురూ అటుగా వున్నారు.‘‘ఏంటక్కా! ఏం చూస్తున్నావ్‌’’ అడిగాడు సుందరం.‘‘ఏం లేదుగానీ! నీ సంగతి చెప్పు’’ అంది శకుంతల.ఆ మాట ఎప్పుడంటుందా అన్నట్లుగా చూస్తున్నాడు సుందరం. శకుంతల అనేసింది. ఇక ఆలస్యం చెయ్యకూడదన్నట్లుగా తొందరపడుతూనే తగు జాగ్రత్తలు తీసుకొంటున్నట్లుగా అటూ ఇటూ ఓ సారి చూసి, దగ్గర్లో ఎవరూ లేకపోవడంతో...‘‘పాతికిచ్చుకో అక్కా’’ అన్నాడు సుందరం.‘‘వందలా? వేలా?’’ కళ్లెత్తి అడిగింది శకుంతల.‘‘నువ్వు మరీనక్కా!తమ్ముడితో కూడా జోకులే నీకు’’ నవ్వాడు.‘‘జోకులు కాదు! సీరియస్సే! చెప్పు! వందలా? వేలా?’’ సీరియస్‌గా వుందామె గొంతు.దానికి కొంచెం భయపడుతున్నట్లుగా కిందకి, పైకి రెండు మూడు సార్లు చూసి, తర్వాత ఏదయితే అదవుతుందన్నట్లుగా, తెగించినట్లుగా గుండెల్నిండా ఊపిరి తీసుకొని...‘‘వె..వ్వె..వేలేనక్కా’’ అన్నాడు సుందరం.
అంతే! సుందరం చెంప ‘ఛెళ్‌’ మంది. చాచిపెట్టి కొట్టింది శకుంతల.రాత్రి ఒంటిగంట దాటిందేమో, వూరి చివరేమో, నిశ్శబ్దంగా వుందేమో, ఆ నిశ్శబ్దంలో ‘ఛెళ్‌’మన్న శబ్దం స్టేషనంతా మారు మ్రోగింది. టపాసు పేలినట్లనిపించడంతో రావిచెట్టు మీది పక్షులు భయంభయంగా గోలగోలగా అరుచుకుంటూ పైకెగిరాయి. అలాగే అటుగా వున్న ప్రయాణికులు కూడా జడుసుకొని ఇటుగా చూశారు. అయితే వాళ్లేదీ గుర్తించలేకపోయారు. కాస్సేపటికి ప్రమాదం లేదనుకున్న పక్షులు యాధాస్థానానికి చేరుకున్నాయి. ప్రయాణికులు కూడా ఎవరి మానాన్న వాళ్లున్నారు.
దెబ్బతిన్న చెంపని చేత్తో నిమురుకుంటూ...‘‘ఏంటక్కా! ఏంటీ పని! నేనేం తప్పుగా మాట్లాడాను’’ అడిగాడు సుందరం.‘‘చాలా తప్పుగా మాట్లాడావ్‌! పాతిక వేలు అడిగావంటే నిన్నేమనుకోవాలి?’’ అంది శకుంతల.‘‘నువ్వేమన్నా అనుకో అక్కా! కానీ నేను అడిగిందాంట్లో తప్పులేదు! లక్ష్మిని లైన్లో పెట్టడానికి రెండేళ్లుగా నాకు ఖర్చు ఎంతయ్యిందో తెలుసా!’’ అడిగాడు సుందరం.‘‘ఎంతయ్యింది?’’‘‘నాలుగైదు వేలయింది.’’‘‘అయితే పదిహేనడగాలి! పాతికడిగితే కోపం రాదా’’ అంది శకుంతల.‘‘అంటే ఎప్పుడూ ఒకటే రేటా? రెండేళ్ల క్రితం పదివేలే? ఇప్పుడూ పదివేలేనా?’’‘‘అంతకన్నా నీ సరుక్కి ఎక్కువ ఎవరూ ఇవ్వరు! అదేమైనా ఐశ్వర్యరాయా?’’‘‘ఇప్పుడు కాకపోవచ్చు! కానీ, రేపు మేకప్పదీ చేసి మార్కెట్లో పెడితే ఐశ్వర్యరాయే కాదు, లక్ష్మి ముందు ఇంకెవరూ పనికిరారు’’‘‘అప్పటి సంగతి చూద్దాంలే’’‘‘చూద్దాంలే...గిద్దాంలే కాదక్కా! పదిహేనువేలకి తక్కువయితే నేను సరుకుని నీకివ్వను’’ ఏదయితే అదయిందన్నట్లుగా ఖరాఖండీగా తేల్చేశాడు సుందరం.‘‘ఇంకెవరికిస్తావు? ఎవరికిస్తావ్‌రా! ఇంకెవరికిస్తావ్‌’’ కోపంగా సుందరం కాలర్‌ పట్టుకుంది శకుంతల.‘‘అది...అదక్కా..వదులక్కా! ముందు కాలరొదులు’’‘‘పీక పిసికేస్తాను!జాగ్రత్త!’’ కళ్లల్లో నిప్పులు కురిపించింది.‘‘ఎక్కువ తక్కువ మాట్లాడకు! చీరేస్తాను’’ అని కాలర్‌ వదిలి, చేతులు దులుపుకొంది శకుంతల.ఊపరి ఆడలేదేమో కాలర్‌ వొదిలిన తర్వాత ఒక్కసారిగా ఊపిరి తీసుకోవడంతో దగ్గొచ్చి దగ్గుతూ కళ్లంట నీళ్లు పెట్టుకొన్నాడు సుందరం.‘‘సరుకుని నీకివ్వనని జీవితంలో మళ్లీ అనకు! తట్టుకోలేను’’ అంది శకుంతల.‘‘ఛీ! మూడంతా పోయింది’’ అని, దగ్గడం నిలువరించుకొని, గొంతు రాసుకొని కన్నీళ్లు తుడుచుకొంటోన్న సుందరంతో...‘‘నువ్వడిగిందీ కాదు, నేనన్నదీకాదు! ఇరవై! ఇరవై వేలతో సెటిల్‌ చేసుకో’’ అని పరుసులోంచి వెయ్యినోట్లు కొన్ని తీసి, ఇరవై లెక్కపెట్టి సుందరానికిచ్చింది శకుంతల.‘‘థ్యాంక్సక్కా’’ అందుకున్నాడు సుందరం.
-----------------------
‘పోలీసు రామ్మూర్తికి అంతా తెలిసిపోయింది. తెలిసిపోయిన తర్వాత తప్పదు! అతన్ని శాంతింపచెయ్యాలి. శాంతింపచెయ్యాలంటే అతనికి వెయ్యో, రెండు వేలో సమర్పించుకోవాలి. కోవాలంటే డబ్బుల్లేవు. ఎలాగిప్పుడు’ అని గందరగోళపడసాగాడు త్రిబుల్‌.వాడి అవస్థని గమనించినట్లుగా...‘‘సర్లేగాని! శకుంతలాసుందరాలిపుడు ఎక్కడున్నారు? టేసన్లోనే కదా వున్నారు’’ అడిగాడు రామ్మూర్తి.‘‘అవునండీ! ఆళ్లిద్దరూ ఆకాణ్నే వున్నారు’’‘‘పదయితే ఎల్దాం’’ త్రిబుల్‌గాడి చేయిలాగాడు రామ్మూర్తి.‘‘తెలీనట్లు మాటాడతారేటండీ! మనం లచ్మి కోసం ఈడ ఎయిటింగ్‌ కదా’’ అన్నాడు త్రిబుల్‌.మరిచిపోయానన్నట్లుగా ‘అవునవును కదా’ అని,‘‘నాకు తెలీకడుగుతానొరే! ఈ ఆడాళ్లికిదేం పిచ్చిరా సినిమా పిచ్చి’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.‘‘సినిమా పిచ్చి సరే! ఇయ్యాల రేపు ఆడోళ్లకి సీరియల్ల పిచ్చి ఎక్కువైపోనాది! టివిలో ఏసవిస్తామంటే సాలు! ఏమివ్వడానికైనా రెడీ అయిపోతున్నారు’’‘‘ఇదే అదును మీకు! మీ యాపారం మూడు పూలు, ఆరు కాయలుగా సాగిపోతోంది’’‘‘మా బాగా సెప్పేరు’’ నవ్వాడు త్రిబుల్‌.
‘‘అప్పుడెప్పుడో కమల, ఆ మద్దె సరోజ, ఇప్పుడు లక్ష్మి! మనూరు నుంచి అయిదారాబాదుకి ముగ్గురెళ్లారప్పుడే’’‘‘అవును బాబు’’‘‘కమల రెండు మూడు సినిమాల్లో కనిపించినాది! కోవెల్లో ముస్టిదానికింద, పెళ్లిల్లో ఆరిందా కిందా!బాగానే వుంది. మరయితే సరోజసలు కనిపించనేనేదు’’‘‘సరోజయిదారాబాద్‌లో నేదు బాబూ! ముంబాయిలో వుంది’’‘‘ముంబాయిలో యేటిసేస్తోంది’’‘‘ఏటి సేస్తాది? రెడ్‌లైట్‌ ఏరియాలో వుంది’’అంతే! ఎవరో మొండిగోడకి కొట్టుకున్నట్లుగా శబ్దమై తర్వాత ఎవరో పరుగుదీస్తున్నట్లుగా అడుగుల శబ్దం కూడా వినవచ్చింది.‘‘ఎవులు! ఎవులదీ’’ గట్టిగా కేకేశాడు త్రిబుల్‌. సమాధానం లేదు. కానీ పరిగెత్తుతోన్న శబ్దం వినిపించింది.‘కొంపతీసి కతంతా లచ్మి ఇనలేదు కదా!, ఇని లగెత్తలేదుకదా! అన్న ఆలోచన కలిగి త్రిబుల్‌...‘ఓలమ్మోలమ్మో’ అంటూ గాబరాపడసాగాడు.
ఎవరో పరుగుదీస్తున్నారు. అడుగుల శబ్దం వినవస్తూ వుంది.గాబరాపడుతోన్న త్రిబుల్‌ గాణ్ని గమనిస్తూనే పోలీసు రామ్మూర్తి తనకున్న రెండు చెవుల్ని, వందలాది కళ్ళనీ అటుగా కేంద్రీకరించి చూసి, విషయం పసిగట్టినట్లుగా సన్నగా నవ్వి -‘‘ఓసోస్‌! గాబరా నీకక్కర్నేదునేవో! పరిగెడుతోంది లచ్మి కాదులే! ఆళ్ళు ఏరేవోళ్ళు’’‘‘ఏరేవోళ్ళా’’ అంటూ గాబరా తగ్గించుకుని ‘ఎవరై వుంటార’న్నట్లుగా ఆలోచనలో పడ్డాడు త్రిబుల్‌. అది కూడా గమనించిన రామ్మూర్తి -‘‘పాడుబడ్డ ఈ ఇల్లు నీకొక్కడికే అడ్డా అనుకున్నావేట్రా! ఇది సానామందికి అడ్డా! సలికాలం కదా! ఏడెక్కడానికి ఎవరో గుంటా-గుంటడూ సాటుగా ఇటొచ్చుంటారు. మన అలికిడిని లగెత్తేరు! అంతే’’ అన్నాడు.‘‘అలాగయితే పర్నేదు’’ వూపిరి తీసుకున్నాడు త్రిబుల్‌.‘‘శకుంతలా సుందరాల్ని కలాలి కదా! మరి నాను టేసన్‌కెళ్తానయితే’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.ఆ మాట అన్నదే తడవు ‘‘ఎళ్రండి’’ అన్నాడు త్రిబుల్‌. చేతులెత్తి దణ్నం కూడా పెట్టాడు. రామ్మూర్తి అక్కడ వుండకపోవడమే అన్నివిధాలా శ్రేయస్కరం అన్నది త్రిబుల్‌ గాడాలోచన. లక్ష్మి వచ్చేవేళవుతోంది కాబట్టి రామ్మూర్తి, ఇక్కణ్నుంచి వెళ్ళటమే క్షేమమనిపించింది వాడికి.‘‘వస్తానయితే’’ వెళ్ళిపోయాడు రామ్మూర్తి. రామ్మూర్తి వెళ్ళిపోవడంతో రిలాక్స్‌డ్‌గా మరో సిగరెట్‌ ముట్టించాడు త్రిబుల్‌.రెండు దమ్ములు గుండెల్నిండా లాగి వదిలాడు. కాస్సేపటికి -‘‘త్రిబుల్‌! త్రిబుల్‌’’ అంటూ లక్ష్మి అక్కడికి నిధిలా రానే వచ్చింది. ఆమెను చూస్తూనే మతాబాలా వెలిగిపోతూ -‘‘ఏటింత లేటు’’ అంటూ లక్ష్మి చేతిలోని సూట్‌కేసందుకున్నాడు త్రిబుల్‌. చేతిలోని సిగరెట్‌ని విసిరేశాడు.‘‘సుందరం బాబు, శకుంతలక్కా అక్కడ నీకోసం ఎయిటింగ్‌! పద పద’’ అంటూ లక్ష్మిని తొందరచేసి, లూనా స్టార్ట్‌ చేశాడు.
------------------------
చలిచలిగా వుండడంతో స్టేషన్లో వేడివేడిగా టీ తాగుతున్నారు శకుంతలా సుందరాలు. డబ్బులిచ్చేసినా టీ కుర్రాడింకా అక్కడ నిలబడి వుండడాన్ని చూసి -‘‘ఎళ్రా! ఇంకా నీకిక్కడేం పని’’ కసిరింది శకుంతల. ఆ కసురుకి అల్లంత దూరానికి వెళ్ళి నిలబడ్డాడు కుర్రాడు.‘‘ఏంటింకా వీళ్ళు రాలేదు’’ లక్ష్మి, త్రిబుల్నుద్దేశించి అనుమానంగా సుందరాన్నడిగింది శకుంతల.‘‘వస్తారక్కా! వస్తారు! కంగారుపడకు’’ అన్నాడు సుందరం.‘‘బండొచ్చేస్తాదింక’’ అంది శకుంతల.‘‘వాళ్ళూ వచ్చేస్తారక్కా’’ అన్నాడు సుందరం. ‘జయం’ అన్నట్లుగా గుడిగంట వినిపించింది. ‘ఇంత రాత్రివేళ ఈ గుడిగంట యేంటా’ అన్నట్టు అటుగా చూసిన శకుంతలకి -తురాయి చెట్టు దాటి, బంగార్రాజు శారీ సెంటర్‌ బోర్డు దాటి, త్రాగునీరు కుళాయి దాటిన తర్వాత ప్లాట్‌ఫారానికి ఆ చివరకెదురుగా గుడిలాంటి పాము పుట్ట కనిపించింది.పుట్టమీద పసుపు కుంకుమలున్నాయి. అగరుబత్తీలున్నాయి.
పువ్వులున్నాయి. నైవేద్యంగా ఎవరో పెట్టిన అరటిపళ్ళు, కొట్టిన కొబ్బరి చిప్పలు వున్నాయి. పూజారి లేడుగాని, బొట్టు పెట్టుకుందికి పుట్టమన్ను ఓ పళ్ళెంలో వుంది. దక్షిణ వేసిన చిల్లర నాణాలు చెల్లాచెదురుగా వున్నాయి.గంట, గంటని కొట్టి దణ్నం పెడుతోన్న మనిషీ, ఆ మనిషి పక్కన అతనివే అయిన ఓ చిన్నబ్యాగు, ఓ చిన్న సూట్‌కేసూ వున్నాయి. ఇన్ని వున్నాయి సరే! అసలింతకీ ఆ పుట్టలో పాముందా? అన్నది శకుంతల అనుమానం. ఆ అనుమానాన్ని సుందరానికి చెప్పిందామె. దానికి -‘‘అయ్యయ్యో! బలేదానివక్కా! పుట్టలో పాము లేకపోవడమేంటి! చాలా... చాలా పెద్ద పాముంది అందులో. దేవతా సర్పం. చూసినవాళ్ళు చెప్పేరు. దానికి రెండు మూడు తలలు కూడా వున్నాయట’’ అన్నాడు.
‘‘ఇంతకుముందు లేదుగాని, ఈమధ్య ఈ పుట్ట బాగా పాపులరైపోయిందక్కా! అంతెందుకు? మన లక్ష్మికి కూడా ఈ పుట్టంటే బాగా గురి’’ అని నవ్వాడు. ఖాళీ చేసిన ప్లాస్టిక్‌ టీ కప్పుని శకుంతలతో పాటు విసిరేశాడు. విసిరేసి ఇటు తిరగబోతూ, పోలీసు రామ్మూర్తి అక్కడికి వస్తూ కన్పించడంతో అటుగా మళ్ళీ చూస్తూ -‘‘వస్తున్నాడక్కా! పోలీసు రామ్మూర్తొస్తున్నాడు’’ అన్నాడు సుందరం.‘‘రానీ రానీ’’ రామ్మూర్తిని చూస్తూ అంది శకుంతల. వచ్చేశాడు రామ్మూర్తి. వస్తూనే -‘‘ఏటి శకుంతలా?? ఏటెలాగున్నావ్‌’’ అని పలకరించాడు.‘‘ఎలాగున్నాను? ఎండిపోయిన యేరులా వున్నాను’’ అంది శకుంతల.‘‘నువ్వు దొంగేరులే! ఎప్పుడెండిపోతావో, ఎప్డుఉ నిండిపోతావో నాకు తెల్దనుకోకు’’ అని -‘‘బాగున్నావు శకుంతలా! ఏనుగు మామిడిలా ఎలిగిపోతున్నావ్‌’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.‘‘నా ఎలుగు గురించి నువ్వే చెప్పాలి! ఎన్ని బాధలు పడుతున్నానో ఆ దేవుడికి తెలుసు’’ అంది శకుంతల. నీళ్ళు రాని కళ్ళని ఎందుకైనా మంచిదని, చీర కొంగుతో వొత్తుకుంది.‘‘ఈ బాదలు నీకెప్పుడూ వుండేవేగాని! లచ్మి నెంటెట్టుకొని త్రిబుల్‌ గాడొస్తున్నాడు! బాదపడకు’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి. ఆ అనడంలో ‘నాకంతా తెలుసు! నా సంగతి నువ్వు తెలుసుకో’ అన్నది ధ్వనింపచేశాడు.‘‘ఎంతిమ్మంటావ్‌’’ అడిగింది శకుంతల.
‘‘ఎంతిస్తాం అక్కా! మన సరదాకి రెండో మూడో చేతులో పెడితే సరి’’ కల్పించుకున్నాడు సుందరం.‘‘వొందలు కాదు కదా’’ నవ్వాడు రామ్మూర్తి.‘‘నువ్వు వేలనుకుంటే నేనంత ఇవ్వలేను’’ చేతులు జోడించింది శకుంతల.‘‘హైదరాబాద్‌లో లక్షలకి లక్షలు సంపాదిస్తున్నానని అనుకుంటున్నావేమో! అదేం లేదు రామ్మూర్తి! ఏదో సామెత చెప్పినట్టు - అవ్వ తీసిన గంధం తాత సెగ్గడ్డకే సరని - నా వ్యాపారం సంగతలా వుంది! రాత్రీ పగలూ ఓ ఒకటే బిజీ! తీరా చూస్తే రాబడి తిండానికి సరిపోతోందంతే’’ అంది.‘‘యాపారంలో ఈ ఎచ్చుతగ్గులు మామూలే! బాదపడకు’’ అని -‘‘ఇయ్యన్నీ నాకెందుగ్గాని - నా మామూలు నాకిచ్చీ! నానెళ్ళిపోతాను’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.‘‘ఇస్తానుగాని, ఇచ్చింతర్వాత తక్కువైందని తగువులొద్దు’’‘‘మరలాంటప్పుడు తక్కువివ్వకు’’ నవ్వాడు రామ్మూర్తి.కాళ్ళావేళ్ళా పడి కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటే ఏల్నాటి శనైనా వదుల్తాడేమోగాని, పోలీసోడు మాత్రం వదలడన్నది తెలుసుకొని - వెయ్యి నూటపదహార్లు లెక్క చూసుకుని - చూపించి మరీ రామ్మూర్తికిచ్చింది శకుంతల. అందుకొని -‘‘సాలా తక్కువ! ప్చ్‌’’ పెదవులు చప్పరించాడు రామ్మూర్తి.‘‘ఈసారికిలా సరిపెట్టుకో రామ్మూర్తి! మళ్ళీసారొచ్చినప్పుడు నిన్ను బాగా చూసుకుంటాను’’ అంది.‘‘ఈ మాట పాత పాటే’’ అన్నాడు రామ్మూర్తి.‘‘వదిలెయ్‌ రామ్మూర్తీ! ఈసారికిలా వదిలేయ్‌’’ రామ్మూర్తి భుజం తట్టాడు సుందరం.
‘‘సరే’’ అని -‘‘అయిదారాబాదు తమరూ ఎళ్తున్నారేటి’’ సుందరాన్నడిగేడు రామ్మూర్తి.‘‘అబ్బబ్బే! లేదు! నేనూ లక్ష్మీ ఇద్దరం ఒక్కసారిగా కన్పించలేదంటే ఇంకేమైనా వుందా! వూరంతా గోలెత్తిపోదూ’’ అన్నాడు.‘‘అయినా హైదరాబాద్‌లో మనకేం పని?’’ అని నవ్వాడు.‘‘అవునవును! తమరి పనంతా ఇక్కడే’’ అని, వచ్చిన పని అయిపోవడంతో -‘‘ఎళ్ళొస్తాను శకుంతలా!’’ అంటూ వెళ్ళిపోయాడు రామ్మూర్తి. ప్లాట్‌ఫారం ఆ చివరకి నడవసాగాడు.‘‘వీడేమీ రైల్వే పోలీసు కాదుగదా! వీడికిక్కడేం పని’’ రామ్మూర్తిని వుద్దేశిస్తూ సుందరాన్ని అడిగింది శకుంతల.‘‘పేరుకే ఆ పోలీసులు, ఈ పోలీసులూ గాని - పోలీసులంతా ఒక్కటేనక్కా!! వాళ్ళకి పని లేని ప్లేసంటూ వుండదు! శ్మశానంలో కూడా వాళ్ళకే పని’’ అని నవ్వాడు సుందరం. తోడుగా శకుంతల నవ్వలేదు గాని, నవ్వినట్లుగా సుందరాన్ని చూసింది.
‘డ్‌డ్‌డ్‌డ్‌డ్‌’ అంటూ మెల్లిగా భారంగా వస్తోంది లూనా. లక్ష్మిని, త్రిబుల్‌గాణ్ని లాగలేక లాగలేక లాగుతోందది.‘‘సక్కగ! సక్కగ కూకో’’ హెచ్చరిస్తున్నాడు త్రిబుల్‌.‘‘అలాగే కూర్చున్నాను గాని - నువ్వు పద’’ అంటోంది లక్ష్మి. లూనా స్పీడుగా పోవట్లేదన్నది బాధగా వుంది లక్ష్మికి. సుందరం, శకుంతలొదినా తనకోసం స్టేషన్లో ఎదురుచూస్తూ వుండడం అన్నది తట్టుకోలేక పోతోందామె. కావాల్సిన వాళ్ళని, పెద్దవాళ్ళని అలా ఎదురుచూడనీయడం చులకన చెయ్యడమేనని అనిపించి, కుమిలిపోతోంది.రథం వీధి మలుపు తిరిగారు. మలుపులో కారొకటి అడ్డంగా రావడంతో కంగారుపడి, లూనాని సరిగా నడపలేకపోయాడు త్రిబుల్‌. వజవజా వణికించేశాడు. తర్వాత తేరుకుని ముందుకి పోనిచ్చాడు.వస్తోన్న లూనా శబ్దం విని, ఒక్కసారిగా మెలకువ తెచ్చుకుని లేచి కూర్చుంది కుక్కపిల్ల. విరిగిన తన కాలువంకా, వస్తోన్న లూనావంకా కసికసిగా చూసుకొంది. లూనా మీది త్రిబుల్‌గాణ్ని చూస్తూ ‘నువ్వే! నువ్వే కదరా నా కాలు విరగ్గొట్టావ్‌! రారా! రా చెప్తాను’ అన్నట్టుగా అటెన్షన్లోకి వచ్చింది. దానికిప్పుడు కాలు విరిగిన బాధలేదు. కసి తీర్చుకోబోతున్నానన్న సంతోషంలో వుంది. వచ్చిందొచ్చింది! దగ్గరగా వచ్చింది లూనా! మాటువేసి మీద పడ్డట్టుగా త్రిబుల్‌గాడి పాదాన్ని ఒక్కసారిగా అందుకొంది కుక్కపిల్ల. నోట కరచి పట్టుకొంది.‘‘అమ్మనీ...’’ పెద్దగా అరిచాడు త్రిబుల్‌.‘‘ఏమైంది త్రిబుల్‌’’ అంటూనే జరిగింది చూస్తో గగ్గోలయిపోయింది లక్ష్మి. త్రిబుల్‌ కాలుని వెనక్కి గుంజుతున్నాడు. కుక్క వదల్దు. ఆపితే మరింత డేంజరునుకొంటూ, లూనాని రైజ్‌ చేస్తూ స్పీడందుకుంటున్నాడు త్రిబుల్‌. పోటీపడుతోంది కుక్కపిల్ల.‘‘వొగ్గే! వొగ్గీవొగ్గీ’’ అంటూ బలంగా కాలుని గుంజుకున్నాడు త్రిబుల్‌. ఆసరికి కాలునొదిలేసింది కుక్కపిల్ల.
‘బతికాన్రా దేవుడా’ అన్పించి, మరింతగా స్పీడు పెంచి, కనుచూపు మేరలో కుక్కపిల్ల కనిపించనంత దూరం వచ్చి, లూనా ఆఫ్‌ చేశాడు త్రిబుల్‌.‘‘బాగా కరిచిందా త్రిబుల్‌’’ అడిగింది లకి్క్ష.‘‘కరిసీసింది! ముందు పళ్ళు నాటి పోనాయి! దీనమ్మ...’’ అని, రక్తం వస్తోన్న కాలునోసారి చూసుకొని, ఏం చెయ్యాలో పాలుపోనట్లుగా అటూఇటూ ఓసారి చూసి -‘‘ఇక్కన్నాబం నేదు! పద సెప్తాను’’ అంటూ మళ్ళీ లూనా స్టార్ట్‌ చేశాడు త్రిబుల్‌.ఈ లూనా స్టేషన్‌కి చేరుకుంటుందా? నేనక్కడ నా సుందరాన్ని మా శకుంతలొదిన్నీ కలుసుకుంటానా? భాగ్యనగర్‌ ఎక్స్‌ప్రెస్‌ ఎక్కుతానా? హైదరాబాద్‌ వెళ్తానా? సినిమా హీరోయిన్ని, మహానటిని అవుతానా?- ఇలాంటి ప్రశ్నలతో పిచ్చిపిచ్చిగా వుండి, నిస్సహాయంగా కళ్ళంట నీళ్ళు పెట్టుకొంది లక్ష్మి
.---------------------------
‘‘షటప్‌’’ అని సూట్‌కేసందుకుని చరచరా తననించి దూరంగా వెళ్ళిపోయిన లక్ష్మిని చూస్తో ఏం పాలుపోక ఏడుస్తూ తల పట్టుకొన్న ప్రసాద్‌, ఎవరో నడిపించినట్లు, నడిచొచ్చి, రైల్వే స్టేషన్‌కి దగ్గరగా వున్న పాకా విలాస్‌లో కూర్చుని టీ ఆర్డర్‌ చేశాడు. ఆర్డర్‌ చేసి ఆరేడు నిముషాలయింది. టీ రాలేదు. అయినా పట్టించుకోలేదు ప్రసాద్‌. ‘వస్తుందొస్తుందిలే’ అనుకొంటూ జేబులో వున్న కర్చీఫ్‌ని తీశాడు. కర్చీఫ్‌, కర్చీఫ్‌లా లేదు. చిన్నసైజు మూటలా వుందది. ఆ మూటని టేబుల్‌ మీద వుంచి విప్పాడు. విప్పిన ఆ కర్చీఫ్‌లో చెంప పిన్నులున్నాయి. రిబ్బన్లున్నాయి. కూల్‌డ్రింక్‌ సీసా మూతలున్నాయి. సినిమా టిక్కెట్ల ముక్కలున్నాయి. ఎండిపోయిన పువ్వులు, పత్రీ వున్నాయి. అవన్నీ లక్ష్మివే. లక్ష్మివే తను దొంగిలించో, దాచేసో జాగ్రత్త చేసుకున్నాడు ప్రసాద్‌. ప్రేమ గుర్తులని, మూటగట్టుకున్నాడు. ఇప్పుడవన్నీ లక్ష్మికి చూపిద్దామనే తెచ్చాడు. చూపించే అవకాశమే ఇవ్వలేదు లక్ష్మి. అంతలా సుందరం మాయలో పడిపోయింది. వాడు... వాడిలో ఏం చూసుకునో ఆ పరుగు? అర్థం కావట్లేదు ప్రసాద్‌కి.
‘‘సిగరెట్‌’’ అడిగాడు పక్కగా వున్న కిళ్ళీ కొట్టువాణ్ణి. అందించాడతను. సిగరెట్‌ ముట్టించి, పొగని ముక్కులోంచి వదులుతూ దీర్ఘంగా ఆలోచనలో పడ్డాడు ప్రసాద్‌. అప్పుడొచ్చింది ఆర్డర్‌ చేసిన టీ. తెచ్చినవాడు టీ కప్పుని విసురుగా ప్రసాద్‌ ముందుంచి, ఎవరికోసమో ‘రెండు మినప’ అని ఆర్డర్‌ చేస్తూ వెళ్ళిపోయాడు. విసురుగా టీ కప్పు తన ముందుంచడంతో కప్పులోని టీ ఎగిరి, ప్రాణప్రదంగా చూసుకొంటోన్న లక్ష్మి ప్రేమ గుర్తులమీద పడింది. పట్టించుకోలేదు సర్వర్‌. దాన్నేకాదు, తనని ప్రసాద్‌ కోపంగా చూడ్డాన్ని కూడా పట్టించుకోలేదు వాడు.గుర్తుల మీద పడ్డ టీని జాగ్రత్తగా తుడిచి, మళ్ళీ మూటగట్టి జేబులో దాచుకుని, కోపాన్ని కంట్రోల్‌ చేసుకుంటూ టీని సిప్‌ చేశాడు ప్రసాద్‌. చప్పగా వుంది టీ. అందులో చక్కెర లేదు. కోపం ఒకటో నెంబరు ప్రమాద హెచ్చరిక దాటేసింది. సర్వర్‌ని గట్టిగా కేకేసి పిలిచాడు ప్రసాద్‌. వస్తూ -‘‘ఏం కావాలి’’ అడిగాడు సర్వర్‌. ఆ అడగడం ఎలా వుందంటే ‘ఏంటంత గట్టిగా అరుస్తున్నావ్‌? ఎలా వుంది వొళ్ళు’ అన్నట్టుగా వుంది. దానికి ప్రసాద్‌ కోపం రెండో నెంబరు ప్రమాద హెచ్చరిక దాటేసింది.‘‘ఇందులో చక్కెర లేదయ్యా..’’ అరిచాడు ప్రసాద్‌.‘‘అడిగావ్‌ కదా! తెచ్చేస్తాం! ఏటంత నోరు పారేసుకుంటున్నావ్‌! నానెవర్నో తెల్సా? బొగ్గులీది సాయిబాబా మడిసిని’’ అన్నాడు సర్వర్‌.
బొగ్గుల వీధి ఎక్కడుందో, బొగ్గుల వీధిలో సాయిబాబా ఎవడో, వాడి మనిషి వీడయితే ఆ విషయం తనకెందుకు చెబుతున్నాడో ప్రసాద్‌కి అర్థంకాక, కోపం మూడో నెంబరు ప్రమాద హెచ్చరికని చేరుకోవడంతో -‘‘నువ్వు ఎవడి మనిషివైతే నాకేంట్రా’’ అంటూ లాగి లెంపకాయ కొట్టాడు ప్రసాద్‌. సర్వర్‌కి కళ్ళు తుళ్ళిపోయాయి.నైట్‌డ్రస్‌లో వున్నవాడు, పొడుగ్గా అందంగా వున్నవాడు, లేలేత మీసాలు, కొనదేలిన ముక్కు, కన్నీటి కళ్ళు వున్న ప్రసాద్‌ లాంటి కుర్రాళ్ళు గొడవలకి రారనుకున్నాడు సర్వర్‌. పైగా బెదిరిస్తే బెదిరిపోతాడనుకున్నాడు. కాని రివర్సయింది. ప్రసాద్‌తోపాటు ఆ పాకా విలాస్‌లో ఇంకా ఆరేడుగురున్నారు. వాళ్ళంతా ప్రసాద్‌ తెగింపుని తేరిపారజూస్తూ నిల్చున్నారు. ‘ఏమవుతుంది? ఇప్పుడేమవుతుంది?’ అన్న ఉత్కంఠలోకూడా వున్నారు.‘‘సాయిబాబా మనిషట! సాయిబాబా మనిషి! వాణ్ణి, నిన్ను ఇద్దర్నీ విరిచేస్తాను! ఏమనుకుంటున్నావో ఏమో?’’ అని టీ కప్పుని వేడివేడి టీని సర్వర్‌ ముఖం మీదికి విసిరేసి వెళ్ళిపోతోంటే -‘‘ఇదిగో’’ అని అరిచిన సర్వర్‌ దగ్గరగా వచ్చి -‘‘ప్రేమిస్తే ప్రాణం ఇస్తాను! కాదంటే ప్రాణం తీస్తాను! దటీజ్‌! దటీజ్‌ ప్రసాద్‌’’ అని బుసలుగా కోపాన్ని వదులుతూ కదిలిపోయాడు.
అలా కదిలిపోతూ ఏదేమయినా నా ప్రాణంలో ప్రాణం నా లక్ష్మిని నేను కాపాడుకోవాలి. నా లక్ష్మిని నేనందుకోవాలి అనుకున్నాడు ప్రసాద్‌. అడ్డొస్తే ఎవర్నయినా నరికి పోగులు పెడతానని కూడా అనుకున్నాడు.------------------------సూట్‌కేస్‌తో పరుగు పరుగున వస్తోన్న లక్ష్మిని చూస్తూ, టెన్షన్‌ నుంచి రిలీవయ్యారు శకుంతలా సుందరులు. అంతదూరంలో లక్ష్మి కనిపించగానే ‘అమ్మయ్య వచ్చేసింది! లేకపోతే పెద్దగొడవయిపోను’ అనుకున్నాడు సుందరం. ‘నా డబ్బు గట్టిదే! నా సరుకు నాకొచ్చేసింది’ అనుకుంది శకుంతల.‘‘లక్ష్మీ’’ అంటూ దగ్గరగా వచ్చిన లకి్క్షని మరింత దగ్గరగా తీసుకుని -‘‘ఏంటింత ఆలస్యం’’ అనడిగాడు సుందరం.
To be continued
