ఆ ఊరి పక్కనే ఒక ఏరు
(ఏ స్పైసీ హాట్ రొమాంటిక్ థ్రిల్లర్)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"అయితే నీ భార్యతో కూడా మాట్లాడి ఒక ముహూర్తం పెట్టి నాకు చెప్పు. ఆరోజే నీకు నా సహాయం ప్రారంభిస్తాను కూడా." ముకుందం కూడా ఆనందంగా తన కూల్ డ్రింక్ సిప్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు.
సరిగ్గా సుదర్శనం చెప్పినట్టుగానే జరిగింది. మల్లిక ఆ ప్రపోజల్ కి అంగీకరించడమే కాదు, తను వనజతో తీర్చుకోలేని సరదాలన్నీ తీర్చుకోవడానికి అంగీకరించింది. "మా కుటుంబాన్ని ఆదుకుంటున్న దేముడు మీరు. మీ కోరిక పూర్తిగా తీర్చడం నా ధర్మం." ఇంకా ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే ఆ ముప్ఫయి నాలుగు ఏళ్ళు ఆ వయసులో, ఇద్దరు పిల్లల తల్లై కూడా మల్లికా చాలా అందంగానే వుంది.
అంతేకాదు సుదర్శనంతో సమానంగా సెక్స్ లో ఎంజాయ్ చేసేది. వనజ మల్లికలా ఎందుకు వుండలేకపోతూందో ముకుందానికి ఎప్ప్పుడూ అర్ధం కాలేదు. మల్లిక తన వెరీ ప్రైవేట్ పార్ట్శ్ కూడా ఏ అభ్యంతరం లేకుండా ముకుందానికి చూపిస్తూ ఉంటే, వనజ మాత్రం తన మగతనాన్ని తన ఆడతనంలో దింపే అప్పుడు కూడా అక్కడ చూడనిచ్చేది కాదు. చాలా కోరికలు తీరకుండానే సెక్స్ చేసేవాడు ముకుందం వనజతో. కానీ ఎంత విచ్చలవిడి సెక్స్ చేసినా తను అనుకున్నట్టుగా మల్లికకి కడుపు మాత్రం రాలేదు.
"ఈ రోజు ఆఖరిసారి. ఈ సారితో కనక కడుపు రాకపోతే నేనింక ఇది చెయ్యదలుచుకోలేదు." మల్లిక ఆడతనంలో తన మగతనం పూర్తిగా దింపి, పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాక తన పెదాల మీద ముద్దుపెట్టి అన్నాడు ముకుందం. "నువ్వేమీ కంగారు పడకు. నేను మీకు నా సాయం కొనసాగిస్తూనే వుంటాను."
"మీరిప్పటికే చాలా సహాయం చేశారు. మీ దయవల్ల నా భర్త పెద్ద క్లోత్ షాప్ కి యజమాని అయ్యారు. అది మంచి లాభాల్లో నడుస్తూంది." తను తన మగతనాన్ని ఆమెలో నెమ్మదిగా కదుపుతూ ఉంటే రెండుచేతులతో గట్టిగా పట్టుకుని, అతని నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టి అంది. "ప్రయత్నం చేస్తూ ఉంటే పొయ్యేది ఏముంది? నాకు ఎప్పటికోఅప్పటికి మీవల్ల కడుపురావచ్చు. కనీసం నన్నిలా సెక్స్ లో సుఖపెట్టడానికి అయినా మీరిది చెయ్యాలి నాకు."
"అయితే నీ భర్త నిన్ను పూర్తిగా సుఖపెట్టడంలేదా?" తన ఊపుడులో వేగంపెంచి అన్నాడు ముకుందం.
"ఎందుకు పెట్టలేదు? కానీ సెక్స్ లో ఇంత సుఖం ఉంటుందని మిమ్మల్ని కలిసే వరకూ తెలీదు."
ఎందుకనో తెలీదు, కానీ ఒక్కసారిగా వేగం పెంచి వేడిని దింపేసుకున్నాడు ఆమెలో ముకుందం. "కాస్త ఆగండి ప్లీజ్." కిందకి దిగిపోబోతూవుంటే రెండుచేతులతో పట్టి ఆపింది మల్లిక. ఈ ఒక్క విషయంలోనే మల్లికకి వనజకి పోలిక వుంది. వేడి దింపేసుకున్న తరువాత కూడా ఇద్దరూ కాసేపు తను వాళ్ళమీద వుండాలనుకుంటారు.
"పెళ్లి అయి ఇంత కాలం అయ్యాక నీలో అందం తగ్గాలి. కానీ అది నీలో పెరిగింది." ముకుందం అన్నాడు.
"అది చూసే కంటిని బట్టికూడా ఉంటుంది." నవ్వుతూ అంది మల్లిక.
ఆ తరువాత కొన్ని నిమిషాల తరువాత తను కిందకి దిగబోతూ ఉంటే మల్లిక ఆపలేదు. డ్రెస్ చేసుకుని బయటకి వచ్చేసిన తరువాత, ఇంటి బయట వెయిట్ చేస్తూన్న సుదర్శనం చేతిలో ఒక యాభైవేలు పెట్టి వచ్చేసాడు ముకుందం.
తను వెళ్లేముందు ఫోన్ చేసి చెప్తే, పిల్లలు అది ఇంటిదగ్గర లేకుండా అంతా అనుకూలంగా ఉండేలా చేస్తాడు సుదర్శనం. సుదర్శనం కి సాయం చేస్తూన్న విషయం మదన్ కి, వంశీ కి ఇంకా వనజకి కూడా తెలుసు. కానీ తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అని సాయం చేస్తున్నాడని మాత్రమే వాళ్ళకి తెలుసు.
&&&
ఉదయం ఎనిమిది గంటల సమయంలో కిచెన్లో అన్నయ్యతో కలిసి టిఫిన్ చేస్తూ ఉండగా వంశీ, తనూజా ప్రేమించుకుంటున్న విషయం చెప్పాడు మదన్.
"మొన్నటి వరకూ అసహ్యించుకుంది, ఇప్పుడు ప్రేమా? సైకాలజిస్ట్ ని అంటుంది కానీ దీని మనసుమీద దీనికే కంట్రోల్ లేదు." వనజ అంది.
"ప్రేమ ఎప్పుడూ అలాగే మొదలవుతుంది, ఎన్ని సినిమాల్లో చూడలేదు?" నవ్వాడు ముకుందం.
"అది సరే" ఒక టిఫిన్ ప్లేట్ తానూ తెచ్చుకుని మదన్ కి, ముకుందానికి అపోజిట్ లో వున్న చైర్లో కూచుంటూ అంది వనజ. "వాళ్ళ పెళ్ళికి నేను గాని మీ అన్నయ్యకాని అభ్యంతరపెట్టమని నీకూ తెలుసు. కానీ మా అమ్మ గురించి ఆలోచించు. తను డబ్బు మనిషి. డబ్బుందంటే ఎవడికైనా ఇచ్చి పెళ్ళిచేస్తుంది కానీ అది లేదంటే మాత్రం ఎవడికీ ఇచ్చి చేయడానికి ఆలోచించే మనిషి కాదు."
"అదే ఇక్కడ ప్లస్ పాయింట్. దానికి ఒక ఉపాయం ఆలోచించాను లే వదినా." చిరునవ్వుతో అన్నాడు మదన్.
వనజ ఇంకా ఎదో అనబోతూ ఉండగా అక్కడికి వచ్చారు తనూజ, సుస్మిత. "రా. రా. నీ గురించే మాట్లాడుకుంటున్నాం. నువ్వు సైకాలజీ లోనే కాదు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసినట్టున్నావ్? ఏమీ తెలీని నా తమ్ముడిని ప్రేమలో పడేస్తావా?" ముకుందం చిరునవ్వుతో అడిగాడు తనూజని చూస్తూ.
"మీరేం మాట్లాడుతున్నారో నాకేమి అర్ధం కావడం లేదు." అయోమయంగా మొహంపెట్టి అంది తనూజ.
"నీకంతా అర్ధం అయింది అని నాకర్ధం అయింది కానీ నీ మామ్ గురించి కొంచెం అయినా ఆలోచించావా? డబ్బులేని వంశీ లాంటి వాడికిచ్చి చెయ్యడానికి తను ఒప్పుకుంటుందా?" వనజ అడిగింది.
"ప్రేమ అన్నది అన్నీ ఆలోచించాక పుట్టేది కాదు." బుగ్గలు రెండూ సిగ్గుతో ఎర్రబడిపోతూ ఉంటే అంది తనూజ.
"చెప్పాను కదా. నీ చెల్లెలు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసేసింది." చిరునవ్వుతో అని ముకుందం కుర్చీలోనుంచి లేచాడు టిఫిన్ పూర్తి చేసి. "పొలంలోకి వెళ్తున్నాను. మళ్ళీ మధ్యాహ్నం భోజనానికే వస్తాను." అన్నాడు.
"వంశీ ఎక్కడ?" వంశీని అక్కడ చూడడానికి తనూజ తాపత్రయపడుతూందని గమనించి సుస్మిత అడిగింది.
"ఇంతసేపు ఇంటిదగ్గర కూచునే రాకంకాదు వంశీ. ఉదయమే పొలంలోకి వెళ్ళిపోతాడు." వనజ కూడా తన టిఫిన్ ముగించి లేచి అంది. "రండి. మీరిద్దరూ కూడా కూచోండి. కాఫీ ఇంకా టిఫిన్ కూడా ఇస్తాను."
"నేనూ పొలంలోకి వెళ్తున్నాను." అప్పుడే తన టిఫిన్ ముగించి మదన్ కూడా లేచి వెళ్ళిపోయాడు.
"అక్కా నువ్వే నాకు సాయం చెయ్యాలి." తన ముందు టిఫిన్, కాఫీ పెడుతూన్న సమయంలో తన మొహంలోకి చూడకుండా అంది తనూజ. "మామ్ ని ఒప్పించే ఒప్పించే పూచీ నీదే."
"సరే నీ మామ్ ని ఒప్పించే పూచీ నేను ఏదోలా పడతాను." సుస్మిత కి కూడా కాఫీ, టిఫిన్ ఇచ్చి తనూజ పక్కనే కుర్చీలో కూచుంటూ అంది వనజ. "కానీ నువ్వు వంశీ తో హ్యాపీ గా జీవించగలవా? నేను ఎంత అభిమానించే మనిషి అయినా, తను చదువుకోలేదు, మొరటుగా ఉంటాడు."
"ప్రేమ గురించి తెలిసి ఉంటే నువ్విలా మాట్లాడవు." అక్క మొహంలోకి చూస్తూ చిరునవ్వుతో అంది తనూజ. "ఒకసారి మనసులో ప్రేమ పుట్టాక ప్రేమించిన వాడు ఎలా వున్నా హ్యాపీగా కలిసి జీవిస్తాం."
"మీ బావ చెప్పినట్టుగా నువ్వు ప్రేమలో కూడా పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసేసావు." నవ్వింది వనజ.
"తనూజ చాలా మెచ్యూర్డ్ గా ఆలోచించే పిల్ల. తెలివి తక్కువ నిర్ణయం తీసుకునేది కాదు. తను వంశీని ప్రేమించడం అన్నది చాలా కరక్ట్. వాళ్లిద్దరూ చాలా ఆనందం గా వుంటారు. మీరేం కంగారు పడకండి." సుస్మిత అంది.
"తను వంశీని పెళ్లి చేసుకోవడం నాకు చాలా ఆనందమైన విషయం. వంశీ అప్పుడు పూర్తిగా మాకు బంధువు కూడా అయిపోతాడు. తనూజని కంటికి రెప్పలా చూసుకునే మనిషి ఎవరన్నా వున్నారు అంటే అది కేవలం వంశీ మాత్రమే. ఇక ఉన్న ఒకే ఒక్క సమస్య అల్లా మా అమ్మ. ఎదో పూచీ పడి తనని ఒప్పిస్తాను." వనజ అంది.
"థాంక్స్ అక్కా." టిఫిన్ తింటూ అంది తనూజ. "ఎనీహౌ నేనూ, సుస్మిత ఆలా ఊళ్లోకి వెళ్లి వద్దామనుకుంటున్నాము. ఇంటిదగ్గరే కూచుంటే తనకీ బోర్ కొడుతుంది కదా."
"తప్పకుండ అలాగే చెయ్యండి" వనజ అంది.
మరో పదినిమిషాలు వనజాతో మాట్లాడుతూ టిఫిన్ పూర్తి చేసాక సుస్మిత, తనూజ ఇంట్లోనుండి బయట పడ్డారు.
&&&
"అదే నువ్వెంతగానో ప్రేమించే ఈ అమ్మాయే అయితే నువ్వలా వదిలేసి వెళ్లిపోయేవాడివా?"
ఫామ్ హౌస్ లో బెడ్ మీద పడుకోవడానికి ట్రై చేస్తూన్న మదన్ తనూజ సూటిగా అడిగిన ప్రశ్న గుర్తుకువచ్చి ఉలిక్కి పడ్డాడు.
ఒకవేళ ఆలా నదిలో పడిపోయింది సుస్మిత అయితే తను ఏం చేసేవాడు? ప్రాణాలకి తెగించి నదిలోకి దూకి ఉండేవాడు. అలాంటిది చిట్టిరాణి నదిలోకి పడిపోగానే తను గమనించిందల్లా తమని ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని. ఎవరూ చూడలేదనగానే అక్కడనుండి తిన్నగా పొలంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. తరువాత కూడా తనలో ఎలాంటి గిల్టీ ఫీలింగ్ లేదు, ఒక్క సమస్య తీరిపోయిందన్న ఆనందం తప్ప.
అప్పుడు లేని గిల్టీ ఫీలింగ్ ఎందుకో ఇప్పుడు కలుగుతూ వుంది. తను చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయి కొట్టుకుపోతూ ఉంటే ఆలా చూస్తూ ఉండిపోకుండా ఉండాల్సింది. తనని కాపాడే ప్రయత్నం ఎదో ఒకటి చేసి ఉండాల్సింది.
సుస్మిత ఆలా చిట్టిరాణి ఇంటికి కూడా వెళ్లిందంటే అదోలా, ఇంకా చాలా భయంగా కూడా వుంది మదన్ కి. వాళ్లంతా తనమీద అసలే చాలా కోపంగా వుండి వుంటారు చిట్టిరాణి ప్రేమని తనలా రిజెక్ట్ చేసి తన చావుకి కారణం అయినందుకు. అందులోనూ తనతో పెనుగులాటలో చిట్టిరాణి నదిలో పడిపోయిందని ఏమాత్రం తెలిసినా వాళ్ళు తనని విడిచిపెట్టరు. పెనుగులాటలో పొరపాటున కాదు, తనే కావాలని తోసేశాడనే అంటారు.
అందులోనూ మదన్ కి అర్ధం కానీ విషయం ఇంకొకటి వుంది. ఎందుకు చిట్టిరాణి తను నదిలో దూకి ఆత్మహత్య చేసుకున్నానని తన తల్లికి అబద్ధం చెప్పింది? తనతో పెనుగులాట వల్లే నదిలో పడిపోయిందని ఎందుకు చెప్పలేదు? చిట్టిరాణి తనని ఇంకా ప్రేమిస్తూనే వుందా?
చిట్టిరాణి వాళ్ళమ్మది కేవలం కల మాత్రమే అని మదన్ అనుకోలేకపోతున్నాడు. తనూజ చెప్పినట్టుగా దయ్యాలు, భూతాలూ లేవు, సుస్మితది కేవలం స్ప్లిట్ పెర్సనాలిటీ అని నమ్మలేక పోతున్నాడు. ఆవేళ బట్టలు విప్పుకుని తాము ఈ ఫామ్ హౌస్ లో ఆడిన ఆట తనూజ తనకి చెప్తే తెలిసి ఉండొచ్చు, కానీ తను చిట్టిరాణి ని ఈ ఫామ్ హౌస్ లోకి తీసుకొచ్చి చేసింది తనకెలా తెలుస్తుంది? ఆ రోజు తామిద్దరూ చేసింది ఎవరికీ చెప్పే విషయం కాదు, ఎవరికీ చెప్పలేదు కూడా. ఆ రోజు తామిద్దరూ చేసింది గుర్తుకు వస్తూ ఉంటే ఇంక బెడ్ మీద పడుకుని ఉండలేక లేచి కూచున్నాడు మదన్.
"ఆలా చేస్తే నాకు కడుపు వచ్చేస్తుందేమో బావా, పిల్లలు పుట్టాలంటే అలాగే చెయ్యాలని తనూజ చెప్పింది." తనచేత బట్టలు పూర్తిగా విప్పించేసి, తనూ విప్పేసి బెడ్ మీద తనని పడుకోబెట్టి తనమీదకి వెళ్తూవుంటే బెరుగ్గా అంది చిట్టిరాణి. కానీ తను చేసేది ఏదీ కాదనడం లేదు, తనంటే అంతిష్టం తనకి.
"పెద్దమనిషి అయితేనే కానీ పిల్లలు పుట్టారు, ఆ విషయం తను నీకు చెప్పలేదా?" తన మగతనాన్ని, తన ఆడతనంలోకి దింపగలిగినంత దింపి, తనని పూర్తిగా ఆక్రమించుకున్నాక తన కుడిచెవిలో గొణిగాడు.
"పెద్దమనిషి అవ్వడం అంటే ఏమిటి బావా?" ఇంకా అమాయకంగా అడిగింది చిట్టిరాణి.
అదికూడా తన చెవిలో గొణుగుతున్నట్టుగానే చెప్పాడు, ఆలా చెప్తూనే తన మగతనాన్ని తన ఆడతనంలో మూవ్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు.
"ఆమ్మో నొప్పి....ఇంక వద్దు...ఇంక వద్దు...." తను అంటూవున్నా వినిపించుకోకుండా కోరిక తీర్చుకున్నాడు. ఆ తరువాత కూడా ఆలా కోరిక తీర్చుకోవాలని ఎన్నోసార్లు అనిపించినా అలాంటి అవకాశం రాలేదు.
"అదేదో మనం చాలా చిన్నతనంలో ఉండగా జరిగిన సంఘటన. దానిని ఆసరాగా తీసుకుని నేను నిన్ను ప్రేమించాలంటే ఎలా? నువ్వు పిచ్చి ఆలోచనలు, కోరికలు పెంచుకోకు. నేను నిన్ను ప్రేమించడం, పెళ్లి చేసుకోవడం అన్నది కలలో కూడా జరగని మాట."
ఎన్నిసార్లు తను తనని ప్రేమిస్తున్నానని దగ్గరకి వచ్చినా అలాగే మొహమ్మాటం లేకుండా చెప్పేసాడు. చిట్టిరాణి విసిగిపోలేదు, నిరాశ పడలేదు, తన మీద కోపం తెచ్చుకోలేదు, తను నదిలో పది ప్రాణాలు పోగొట్టుకునే సమయం వరకూ కూడా తన ప్రేమని పొందే ప్రయత్నం చేస్తూనే వుంది.
"బావా...నా గురించే ఆలోచిస్తున్నావా?"
అదే గొంతు. కరంట్ షాక్ కొట్టినట్టుగా బెడ్ మీద నుండి దిగిపోయాడు. వేగంగా గదిలోనుండి బయటకి వచ్చాడు. ఎవరో వేగంగా వెళ్ళిపోతున్నట్టుగా మువ్వల శబ్దం. కాదు ఆ చిట్టిరాణి పట్టీల మువ్వల శబ్దం.
"చిట్టిరాణీ....చిట్టిరాణీ...." పెద్దగా అన్నాడు మదన్.
"ఏమిటిది? ఏవైపోతూంది నీకు?" అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన వంశీ, మదన్ భుజాల చుట్టూ చెయ్యివేసి అన్నాడు.
"చిట్టిరాణి పట్టీల మువ్వల శబ్దం నీకు వినిపించలేదా?" వంశీ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు మదన్.
"వినిపించలేదు. నేను ఇప్పుడే వచ్చాను."
"తానింతకముందే నన్ను బావా అని పిలిచింది కూడా. నా గురించే ఆలోచిస్తున్నావా అని కూడా అడిగింది."
"ఎదో భ్రమ పడ్డావేమో?"
"లేదురా చాలా స్పష్టంగా వినిపించింది నాకు. ఇప్పుడు మువ్వల శబ్దం కూడా చాలా స్పష్టంగా వుంది." ఎమోషనల్గా అన్నాడు మదన్.
"కావచ్చు. కానీ నువ్విలా ఆవేశ పడిపోవడం వల్ల ప్రయోజనం ఉండదు. ముందు శాంతపడు. మనం లోపలి వెళ్లి అకౌంట్స్ చూసుకుంటూ మాట్లాడుకుందాం."
ఆలా అన్నాక వంశీతో లోపలి వచ్చేసాడు మదన్.
"చిట్టిరాణి విషయంలో నేను తప్పుచేసేనేమోననిపిస్తూంది. అంత నిర్దయగా తన ప్రేమని తిరస్కరించకుండా ఉండాల్సింది." బెడ్ మీద అకౌంట్ బుక్స్ ఇంక బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్ ని చూస్తూ ఉండగా అన్నాడు మదన్.
"అదంతా జరిగిపోయిన కధ. దానిగురించి నువ్వు ఆలోచించకు." వంశీ అన్నాడు. "నువ్వు ఎన్నో సార్లు తనమీద నీకు మనసు లేదని తనని నువ్వు ప్రేమించలేవని చెప్పావ్. వినకపోవడం తన తప్పు."
మదన్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఏం మాట్లాడాలో తెలియడంలేదు. ఎంత తెలీని వయసులోనైనా తను చిట్టిరాణి తో ఎలాంటి అడ్వాంటేజ్ తీసుకున్నాడో వంశీకి తెలియదు. అది గుర్తువచ్చినప్పుడల్లా తనకి గుండెలు పిండినట్టుగా వుంది.
"ఇంతకీ తనూజ అదేదో ట్రీట్మెంట్ అంది, ప్రారంభించిందా, లేదా?"
"నిన్ననే తనని డీప్ హిప్నోసిస్ లోకి పంపించి ఏవో సజెషన్స్ ఇచ్చింది. ఆ చిట్టిరాణి క్యారక్టర్ తనలో పూర్తిగా డిస్ట్రాయ్ అయిపోయిందని ఇంక పరవాలేదని చెప్పింది. అయినా నాకు నమ్మకం లేదు. నువ్వు చెప్పిందే నిజమేమో అనిపిస్తూంది."
"నువ్వు అనవసరంగా కంగారు పడకు. ఇంకొన్ని రోజులు చూద్దాం. పరిస్థితిని బట్టి ఒక నిర్ణయం తీసుకోవచ్చు." ఆలా అన్నాక బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్ చూస్త్తూ మళ్ళీ అన్నాడు వంశీ. "ఈ మధ్యన సుదర్శనానికి మీ అన్నయ్యదగ్గరనుండి పెమెంట్స్ ఏమీ లేవు. నువ్వు గమనించావా?"
"తను బిజినెస్ లో నిలదొక్కుకున్నాడు అని చెప్పాడు కదా. అందుకని ఆపేసి ఉంటాడు." నవ్వుతూ అన్నాడు మదన్.
"అంతే అయివుంటుంది." వంశీ కూడా అన్నాడు.
ఆ తర్వాత మరికొంత సేపు బ్యాంకు స్టేట్మెంట్స్, ఇతర అకౌంట్స్ చూసుకున్నాక ఫామ్ హౌస్ లాక్ చేసి పొలంలోకి వెళ్లిపోయారు ఇద్దరూ.
&&&
"నీ రూమ్ లో నీ గురించి ఒక తాయిలం వుంది, వెళ్లి చూడు."
ఇంచుమించులో భోజనం సమయం అయ్యావరకూ వూళ్ళో వున్న టెంపుల్స్ చూసి, తెలిసున్న వాళ్ళు ఒక్కళ్ళు ఇద్దరు ఇళ్ళకి వెళ్లి, ఇంటికి వచ్చి, సుస్మిత తిన్నగా తన గదిలోకి వెళ్ళిపోతే కిచెన్ లోకి వచ్చిన తనూజతో అంది వనజ.
"ఏంటక్కా అది?" స్టవ్ దగ్గర పనిచేసుకుంటూవున్నా వనజ దగ్గరికి వచ్చి వెనకనుండి తన భుజాల చుట్టూ చేతులువేసి కౌగిలించుకుంటూ అడిగింది తనూజ.
"సస్పెన్స్. నువ్వే వెళ్లి చూడాలి." వెనక్కి తిరక్కుండానే అంది వనజ.
"సరే అయితే." ఇంక ఉత్సుకత పట్టలేక తిన్నగా తన గదిలోకి వెళ్ళింది తనూజ. బెడ్ మీద వున్నది చూడగానే వెయ్యి టన్నుల నీరసం ఒక్కసారిగా వచ్చింది తనూజకి.
"మామ్, నువ్వెందుకు దిగిపోయావు ఇక్కడికి?" చిరాగ్గా తల్లి మంగవేణిని చూస్తూ అడిగింది.
"ఇది నా పెద్ద కూతురి ఇల్లు. నాకు ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు వస్తాను. నువ్వెవరు అడగడానికి?" కోపంగా అంది మంగవేణి.
హుస్సురని నిట్టూరుస్తూ వచ్చి ఆ బెడ్ కి దగ్గరలో వున్న కుర్చీలో కూలబడింది తనూజ.
"ఎన్నిసార్లు ఫోన్ చేసినా పొడిపొడి మాటలే తప్ప విషయం ఎంతవరకూ వచ్చిందన్నది చెప్పవు. ఇంతకీ నువ్వెందుకు ఇక్కడికి వచ్చావో అన్నదైనా నీకు గుర్తుందా?" కూతురివైపు సూటిగా చూస్తూ అడిగింది మంగవేణి.
"నువ్వంతగా చెప్పి పంపిన తరువాత ఎలా మర్చిపోతాను మామ్?" తల్లి మొహంలోకి చూస్తూ అంది తనూజ.
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాతి భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే పబ్లిష్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి, రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
