.... హలో మిత్రులారా ఈ ప్లాట్ ఫారం లో ఇది నా తొలి రచన సో , దయచేసి అందరూ నా రచనలను ఆస్వాదించి నన్ను సంతోష పెడతారని అనుకుంటున్నాను...
వెనక నుంచి పిలుస్తున్నట్టు వినిపించింది. ఆ పిలుపు నిజంగా ఎవరో చుట్టుపక్కల ఉన్నట్లుగా కాదు... హృదయాన్ని తాకేలా, లోపలే ఎక్కడో నుండి.
"ఆర్యన్... రా... నా కోసం రా..." అనే మృదువైన స్వరం, ఆకాశంలోనుంచి వాలిన మంచులా అతని చెవుల వెంట సాగిపోయింది.
హైదరాబాద్‌లో సాఫ్ట్‌వేర్ కంపెనీలో పని చేస్తున్న ఆర్యన్‌కు అసలు ఇవేంటి అన్న సందేహం మొదటే కలిగింది. రాత్రిళ్లు బాగా కలలలో మునిగిపోయేవాడు, కానీ గత రెండు వారాలుగా వస్తున్న కలలు మాత్రం చాలా భిన్నంగా ఉండేవి. ప్రతి కలలోనూ ఒక మంచుతో నిండిన కొండలు, మాసిపోయిన ఇళ్లతో ఉన్న ఓ పురాతన ఆసుపత్రి, అక్కడ పిలుస్తున్న ఓ స్త్రీ స్వరం. ఎంతకీ ఆ పిలుపు ఆగడం లేదు.
"ఈ కలలెందుకిలా వస్తున్నాయో అర్థం కావడం లేదు సాహితి..."
అతని ప్రేయసి సాహితి, అతని మాటలు విన్న వెంటనే నవ్వేసింది.
"ఏంటి అయ్యా, నిన్నెవరైనా సినిమాలు ఎక్కువ చూసావా? లేక హర్రర్ నవలలు చదివావా?"
ఆర్యన్ నవ్వినా, లోపల మాత్రం ఏదో తెలియని ఒత్తిడి.
"నిజంగా అంటున్నా సాహితి... ఆ స్వరం ఒకసారి వినిపిస్తే పైనుంచి మంచు జారుతున్న ఫీలింగ్ వస్తోంది. అది నన్ను ఏదో కొండవైపు పిలుస్తోంది."
సాహితి అసలు తేలికగా తీసుకునే మనిషి కాదు. ఒకసారి ఆర్యన్ మాటల్లో ఆత్మవిశ్వాసం కనిపించడంతో, ఆమె కొంచెం ఆలోచనలో పడిపోయింది.
"ఏదైనా అసలు నిజంగా ఉంటే, మనం ఓసారి వెళ్దామా ఆ కొండల వైపు?" అని అడిగింది.
ఆర్యన్ కొంచెం ఆశ్చర్యపడ్డాడు.
"నువ్వు నిజంగా సీరియస్‌గా అనుకుంటున్నావా?"
"అవును. కొంచెం రిస్క్‌తోనైనా ఓ అడుగు వేయడమంటేనే కొత్త అనుభవాలు కలుగుతాయిగా."
అదే రోజు రాత్రి
ఆర్యన్ ఇంటి వెనుక ఉన్న బాల్కనీలో నిలబడి ఉన్నాడు. చేతిలో కాఫీ, మనసులో పలు ఆలోచనలు. అకస్మాత్తుగా తలపైన నీటి చినుకులు. కానీ కింద వర్షం లేదు. తలెత్తి చూసి షాక్ అయ్యాడు. ఏదో తెల్లటి వదిలిన మంచు దూలగా తనపై జారుతోంది. చుట్టుపక్కల అంతా మసకబారిన వాతావరణం. ఆ వానాకాలం కాలంలో మంచు అనేది సాధారణం కాదు. ఒక్క Hyderabadలో అయితే అసాధ్యం.
ఆరి నిశ్శబ్దంగా ముచ్చటగా మెల్లగా వినిపించిన అదే స్వరం:
"రా ఆర్యన్... నేను ఎదురు చూస్తున్నా... ఆ మంచుకొండల్లో..."
ఆద్యంతం గుండెల్లో ఏదో కంపించింది.
ఈసారి మాత్రం నిర్ణయం తీసుకున్నాడు — వెళ్తాను. ఎవరిదీ అయినా, ఏమయినా, ఆ పిలుపు వెనుక అసలు నిజం తెలుసుకోవాలి.
ఇంకొన్ని రోజులకు ముందు
ఆర్యన్, సాహితి ఇద్దరూ ఆంధ్ర-తమిళ సరిహద్దులోని ఓ పాత హిల్‌స్టేషన్ గురించి తెలుసుకున్నారు — చంద్రగిరి మంచుకొండలు. అక్కడ ఎప్పుడూ మసకమయిన వాతావరణం, ఫోగ్ మాయతో నిండిపోయి ఉంటుంది. గతంలో అక్కడ ఓ మానసిక ఆసుపత్రి ఉండేదట. కానీ ఇప్పుడు ఖాళీగా ఉంది. ఎవరూ వెళ్లే ధైర్యం చేయరట.
అందులో కొంత తలచినట్టు ఉండే ఫోటోలను ఆర్యన్ చూసినప్పుడు మూడోసారి హద్దులు దాటింది. అదే, తన కలల్లో కనిపించే ఆసుపత్రి. అదే ఆకాశం, అదే దారులు.
సాహితి ఒక్క మాటే చెప్పింది —
"ప్యాకింగ్ మొదలుపెట్టు. ఈసారి మనం కలల్ని కాకుండా నిజాలని చూద్దాం."
ప్రయాణం మొదలు
వారిద్దరూ ట్రైన్‌లో బయలుదేరారు. పాత హిల్‌స్టేషన్ దాటాక టాక్సీ తీసుకుని కొండల దిశగా ప్రయాణం. పక్కనే ఉన్న డ్రైవర్ ఓ బహుళ వయసు మనిషి.
ఆర్యన్ అడిగాడు: "ఈ చంద్రగిరి కొండల గురించి మీకు ఏమైనా తెలుసా అన్నా?"
అతను నోరు తిప్పాడు. "అక్కడ ఎవరూ వెళ్ళరు. అక్కడికి వెళ్లడం అంటే ఆత్మల్ని కలవడమే."
సాహితి నవ్వింది.
"ఇంకా ఈ జమానాలో ఆత్మల నమ్మకం ఉన్నదా?"
అన్నీ నవ్వులే... కానీ ఆ హిల్లులోకి అడుగు పెట్టే నిమిషానికి, నవ్వులు నిశ్శబ్దంగా మారిపోయాయి.
ఆ మొదటి అడుగు
మంచులో ముంచుకొనే దారులు, పాత ఆసుపత్రి గేటు తెరుచుకున్నదే కాదు...
గతం తలెత్తింది.
ఆగిపోయిన గడియారంలా, టైమ్ నిలిచిపోయినట్టే అనిపించింది.
ఆర్యన్ మెల్లగా చెబుతున్నాడు:
"ఇది అదే చోటు... నా కలల్లో చూసినదే..."
సాహితి వెనక్కి తిరిగి చూసి అబ్బురపడింది:
"ఆర్యన్... మనిద్దరికి అదే కలలొచ్చాయేమో అనిపిస్తోంది..."
కానీ…
ఆ ఆసుపత్రి లోపల ఓ గొలుసుల చప్పుళ్లు వినిపించాయి. ఆ బల్లెం తలుపు మెల్లగా తేలింది. ఎవరూ తెరవలేదు... కానీ అది తెరుచుకుంది. తలుపు బయటకు కాకుండా లోపలికి తెరుచుకుంది…
సాహితి చేతి పట్టుకున్నాడు.
"ఇక్కడే మొదలవుతుంది... మనం వెనక్కి తిరగకూడదు."
ఇక్కడ మొదలైంది... ఆ మంచుకొండల కథ.
అది తెల్లవారుఝామున. చలి గాలిలో తడి గాలివీస్తూ ట్రైన్‌ బోగీలో వెనుక కిటికీ పక్కన కూర్చున్నాడు ఆర్యన్. ఎదురుగా పడున్న సాహితి నిద్రలో ఉన్నా, ఆమె ముఖం మీదకి పడుతున్న వెలుతురు చూస్తూ ఏదో తలపుల్లో మునిగిపోయాడు.
కిటికీ బయట ఫారాలన్నీ మసకబారిపోయి, తెల్లటి పొగతో ముడుచుకున్నట్టు కనిపిస్తున్నాయ్.
"ఏం దారి వెళ్తున్నా అంటే తెలియదు... కానీ ఇది నేను ఎప్పుడో చూసినట్టు ఉంది..." అంటూ మనసులో తలపులే.
ఆదివారమైనందున ట్రైన్‌లో పెద్దగా జనముండదు. కానీ లోపల ఆ శూన్యాన్ని మించి ఏదో తెలియని ఉన్మాదం, ఆత్రుత ఉంది. ఏ క్షణానైనా ఏదో జరగబోతుందన్న భయం గుండెల్లో తగులుతూనే ఉంది.
ఇంకా ఉంది...
మీ అమూల్యమైన సలహాలు మరియు కామెంట్స్ సమీక్షల రూపంలో తెలియజేయండి.
మీ A.V.K
