"రాత్రి.. ఆ కోట"-- PART 1**
ఒక చిన్న గ్రామంలో, ఒక పాత కోట ఉండేది. దాన్ని చూసిన వారందరూ దాని గురించి భయపడేవారు. ఆ కోట చుట్టూ ఎప్పుడూ చీకటిగా ఉండేది, మరియు రాత్రిపూట అక్కడ నుండి అసహజమైన శబ్దాలు వస్తూ ఉండేవి. గ్రామస్తులు దాన్ని "భూతాల కోట" అని పిలిచేవారు.
ఒక రోజు, ఒక యువకుడు, అర్జున్, ఆ గ్రామానికి వచ్చాడు. అతను ధైర్యశాలి మరియు రహస్యాలను అన్వేషించడానికి ఇష్టపడేవాడు. అతను ఆ కోట గురించి విని, అక్కడ ఒక రాత్రి గడపాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. గ్రామస్తులు అతన్ని వారించారు, కానీ అర్జున్ వినలేదు.
రాత్రి పడేసరికి, అర్జున్ ఆ కోట దగ్గరకు వెళ్లాడు. కోట చుట్టూ చీకటిగా ఉంది, మరియు గోడల మీద మంటలు మెరుస్తున్నాయి. అతను లాంతరు వెలిగించుకుని కోట లోపలికి వెళ్లాడు. ప్రతి మూలలో చీకటి మాత్రమే కనిపించింది.
అకస్మాత్తుగా, అతను ఒక అసహజమైన శబ్దం విన్నాడు. అది ఒక స్త్రీ ఏడుపులా ఉంది. అర్జున్ భయపడ్డాడు, కానీ అతను ముందుకు సాగాడు. అతను కోట లోపల ఒక గదిలోకి వెళ్లాడు, అక్కడ ఒక పాత అద్దం ఉంది. అద్దంలో అతని ప్రతిబింబం కనిపించలేదు, బదులుగా ఒక స్త్రీ ముఖం కనిపించింది.
అర్జున్ భయంతో వెనక్కి అడుగు పట్టాడు, కానీ అతని వెనుక ఒక చల్లని గాలి వీచింది. అతను తిరిగి చూస్తే, ఒక స్త్రీ ఛాయ అతని వెనుక నిలబడి ఉంది. ఆమె ముఖం పాలిపోయి, కళ్ళు ఖాళీగా ఉన్నాయి. అర్జున్ అరుపు వేయడానికి ప్రయత్నించాడు, కానీ అతని గొంతు బయటకు రాలేదు.
తరువాతి రోజు, గ్రామస్తులు ఆ కోటిని తనిఖీ చేయడానికి వెళ్లారు. అక్కడ అర్జున్ ఎక్కడా కనిపించలేదు. అతని లాంతరు మాత్రమే నేల మీద పడి ఉంది, దాని కాంతి మాత్రమే ఆ గదిని ప్రకాశింపజేస్తోంది. అర్జున్ ఎప్పటికీ కనిపించలేదు, కానీ ఆ కోట గురించి కథలు మాత్రమే మిగిలిపోయాయి.
---
**PART 2**
గ్రామస్తులు అర్జున్‌ను ఎక్కడా కనుగొనలేకపోయారు. కానీ, ఆ కోట దగ్గరికి వెళ్లిన వాళ్లందరికీ ఒక అశుభ సంకేతం కనిపించింది—కోట గోడల మీద "తిరిగి రావద్దు" అనే రక్తం లాంటి ఎర్రటి అక్షరాలు కనిపించాయి.
గ్రామ సర్పంచ్ బాలభద్రుడు, దీనిని పట్టించుకోకుండా ఉండలేకపోయాడు. అతను గ్రామంలోని వృద్ధుడైన పూజారి దగ్గరకు వెళ్లి, ఆ కోట వెనుక నిగూఢమైన కథ గురించి అడిగాడు. పూజారి గంభీరంగా ఊపిరిపీల్చుకుని, ఒక పాత కథ చెప్పడం ప్రారంభించాడు.
"ఆ కోట శతాబ్దాల కిందట ఓ రాజు కట్టించుకున్నాడు. కానీ, అతని భార్య మీరా అనుమానించి, ఆమెను ఆ కోట లోపల బంధించాడు. ఆకలితో, దాహంతో, భయంతో మీరా ప్రాణాలు విడిచింది. అప్పటి నుంచి ఆమె ఆ కోటిని విడిచిపెట్టలేదు. రాత్రి పడితే, తన కష్టాలను కొత్తగా వచ్చిన వారికి చూపిస్తుంది."
ఈ కథ విన్న వెంటనే, బాలభద్రుడు, గ్రామంలోని కొందరు ధైర్యశాలులతో కలసి ఆ కోటికి వెళ్లాడు. వారు లోపలికి అడుగుపెట్టగానే గదుల్లోని సామాన్లు ఊహించని విధంగా కదులుతున్నాయి. వాయు తుఫానులా చల్లని గాలి వీచింది. అంతలోనే, ఒక మహిళా కేకలు వినిపించాయి.
"ఎవరైతే నా బాధను అర్థం చేసుకుంటారో, వాళ్లను మాత్రమే నేను విడిచిపెడతాను!"
అందరూ భయంతో వెనక్కి తగ్గుతుండగా, బాలభద్రుడు ధైర్యంగా ముందుకు వెళ్లి, మీరాను సమాధానపరిచేందుకు ప్రయత్నించాడు. "నీకు న్యాయం కావాలి, కానీ దయచేసి ఈ గ్రామాన్ని భయపెట్టొద్దు," అన్నాడు.
అప్పుడే, గది అంతా ప్రకాశించింది. మీరా ఆవిరై అంతర్ధానమైంది. ఒక్కసారిగా గది మొత్తం సాంతంగా మారిపోయింది.
దాని తర్వాత, ఆ కోట మళ్లీ మామూలు అయిపోయిందా? అర్జున్ ఏం అయ్యాడు? ఆయన వెనక్కి వస్తాడా?
---
**PART 3**
మీరా ఆవిరై అంతర్ధానమైన తర్వాత, గది మొత్తం శాంతించింది. గ్రామస్తులు భయంతో కూడిన ఆశ్చర్యంతో ఒకరినొకరు చూసుకున్నారు. బాలభద్రుడు ధైర్యంగా ముందుకు వచ్చి, "ఇక్కడ ఏదీ లేదు, ఇక మనం భయపడాల్సిన అవసరం లేదు," అన్నాడు.
కానీ, వారు కోట నుండి బయటకు వచ్చేసరికి, ఒక అద్భుతమైన దృశ్య వారిని ఎదుర్కొంది. అర్జున్, కోట ముందు నిలబడి ఉన్నాడు! అతను కొంచెం బాగా అయిపోయినట్లు కనిపించాడు, కానీ అతని కళ్ళలో ఒక కొత్త తేజస్సు ఉంది.
"అర్జున్! నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావు? ఏం జరిగింది?" అని అందరూ అతన్ని చుట్టుముట్టారు.
అర్జున్ నవ్వుతూ, "నేను మీరాను కలిశాను. ఆమె నాకు తన కథ చెప్పింది. ఆమె నిజంగా న్యాయం కోసం కష్టపడుతోంది. నేను ఆమెకు వాగ్దానం చేశాను, ఆమె కథను ప్రపంచానికి తెలియజేస్తానని. ఆ వాగ్దానం తరువాత, ఆమె నన్ను విడిచిపెట్టింది."
గ్రామస్తులు ఆశ్చర్యంతో అర్జున్ మాటలు వింటున్నారు. బాలభద్రుడు ముందుకు వచ్చి, "అయితే, ఇక్కడ ఏం జరగబోతోంది? ఈ కోట ఇక భయంకరమైనది కాదా?" అని అడిగాడు.
అర్జున్ తల ఊపాడు, "లేదు. మీరా ఇక్కడ లేదు. ఆమె ఆత్మ శాంతి పొందింది. ఈ కోట ఇక మనకు భయపడాల్సిన అవసరం లేదు. కానీ, దాని కథను మనం మరచిపోకూడదు. ఇది మన గ్రామ చరిత్రలో ఒక భాగం."
తరువాతి కొన్ని రోజుల్లో, అర్జున్ తన నవల రాసాడు, మీరా కథను ప్రపంచానికి తెలియజేశాడు. ఆ కోట ఇప్పుడు ఒక మ్యూజియంగా మార్చబడింది, గ్రామ చరిత్రను సంరక్షించడానికి. గ్రామస్తులు ఇక భయపడలేదు, బదులుగా వారు తమ చరిత్రను గర్వంగా చూసుకున్నారు.
---
**PART 4**
ఆ కోట మ్యూజియంగా మారిపోయింది. గ్రామస్థులు అక్కడికి వెళ్లి మీరా కథను తెలుసుకుంటూ, అర్జున్ ధైర్యాన్ని గౌరవిస్తూ ఉండేవారు. కానీ, కొన్ని నెలల తర్వాత, గ్రామంలో మళ్లీ ఒక భయంకరమైన సంఘటన జరిగింది.
ఒక రాత్రి, మ్యూజియం రక్షణకర్త రాజు ఆ కోట్లో టోర్చ్ లైట్ పట్టుకుని గస్తీ కాస్తుండగా, ఓ విచిత్రమైన శబ్దం విన్నాడు. "అర్జున్! నా వాగ్దానం నెరవేరలేదు..." అనే మహిళా స్వరం గాలిలో మారుమోగింది.
రాజు భయంతో వెనక్కి తిరిగాడు. అక్కడ ఎవరూ లేరు. కానీ గోడ మీద రక్తం రంగులో వ్రాయబడ్డ కొత్త అక్షరాలు కనిపించాయి—
"న్యాయం ఇంకా జరగలేదు..."
అదే రోజున, అర్జున్ కూడా గ్రామంలోకి తిరిగి వచ్చాడు. అతని మనసులో ఏదో భారం! "నేను మీరా ఆత్మకు శాంతి కలిగించానని అనుకున్నా... కానీ ఇక్కడ ఇంకా ఏదో మిగిలిపోయింది," అని అతను బాలభద్రుడికి చెప్పాడు.
"మళ్ళీ ఏమయినా దెయ్యం తిరిగి వచ్చిందా?" అని గ్రామస్థులు భయపడ్డారు. కానీ అర్జున్ తల摇ిప్పాడు. "ఇది మీరా కాదనిపిస్తోంది. మరెవరో... మరొక రహస్య కథ మనకు తెలియనిది!"
అందరూ కంగారుపడుతుండగానే, ఆ కోట లోపల ఒక తలుపు తానే తానే తెరుచుకుంది. అంతవరకు ఎవ్వరికీ తెలియని ఒక భద్రగదిలోకి మార్గం కనిపించింది.
అర్జున్ ముందుకు వెళ్లి లోపల చూశాడు. అక్కడ...
---
**PART 5**
అర్జున్ భద్రగదిలోకి ప్రవేశించాడు. అక్కడ ఒక పాత పెట్టె ఉంది, దాని మీద ధూళి పట్టిపోయింది. అతను పెట్టెను తెరిచాడు, లోపల ఒక పాత డైరీ మరియు కొన్ని ఫోటోలు ఉన్నాయి. ఫోటోలలో ఒక యువతి ఉంది, ఆమె ముఖం మీరా కాదు. ఆమె పేరు రాధ.
అర్జున్ డైరీని చదవడం ప్రారంభించాడు. అది రాధ డైరీ. ఆమె మీరా స్నేహితురాలు. డైరీలో రాధ తన కథను వివరించింది. మీరా భర్త ఆమెను అనుమానించి, ఆమెను బంధించిన తర్వాత, రాధ మీరాను రక్షించడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ, మీరా భర్త రాధను కూడా బంధించి, ఆమెను ఈ భద్రగదిలో పెట్టాడు. రాధ ఆకలితో, దాహంతో ప్రాణాలు విడిచింది.
అర్జున్ డైరీ చదివిన తర్వాత, అతని కళ్ళలో కన్నీరు వచ్చింది. "మీరా మాత్రమే కాదు, రాధ కూడా ఇక్కడ ఉంది. ఆమె ఆత్మ కూడా శాంతి పొందలేదు," అని అతను బాలభద్రుడికి చెప్పాడు.
గ్రామస్తులు ఇప్పుడు ఇద్దరి ఆత్మల కథను తెలుసుకున్నారు. బాలభద్రుడు ముందుకు వచ్చి, "మనం ఇద్దరి ఆత్మలకు శాంతి కలిగించాలి. వారి కథను ప్రపంచానికి తెలియజేద్దాం," అన్నాడు.
అర్జున్ తన నవలను కొనసాగించాడు, ఇద్దరి ఆత్మల కథను ప్రపంచానికి తెలియజేశాడు. గ్రామస్తులు ఒక చిన్న స్మారక సమావేశం ఏర్పాటు చేసారు, మీరా మరియు రాధ స్మరణార్థం.
తరువాతి రోజుల్లో, ఆ కోట ఇక ఎప్పుడూ భయంకరమైన శబ్దాలు లేకుండా శాంతంగా ఉంది. గ్రామస్తులు ఇక భయపడలేదు, బదులుగా వారు తమ చరిత్రను గర్వంగా చూసుకున్నారు.
---
**PART 6**
గ్రామస్తులు నమ్మారు… ఇద్దరి ఆత్మలు శాంతి పొందాయని, కోట ఇక భయంకరమైనది కాదని. కానీ… రాత్రులు కరిగిన కొద్దీ, ఆ కోట చుట్టూ వింత సంఘటనలు మళ్లీ మొదలయ్యాయి.
ఒక రాత్రి, కొత్తగా నియమించబడిన మ్యూజియం రక్షణకర్త రాజు కోట్లో పహరాగా ఉండగా, మెల్లగా మెట్లు ఎక్కడం వంటి శబ్దం వినిపించింది. అతను లాంతరు పట్టుకుని మెట్లు ఎక్కాడు. రెండో అంతస్తులోకి వెళ్లగానే, ఒక నీడ గదిలోకి మాయమయిపోయింది.
రాజు గది తలుపు తీసి లోపలికి చూసాడు. అక్కడ... గోడ మీద పెద్దగా ఒక వాక్యం రాసి ఉంది – "ఇదంతా నిజం కాదు..."
రాజు వెంటనే అర్జున్‌ను పిలిచాడు. మరుసటి రోజున, అర్జున్, బాలభద్రుడు, గ్రామ పెద్దలు అందరూ మళ్లీ మ్యూజియానికి వచ్చారు. ఆ గదిలో వ్రాసిన ఆ వాక్యాన్ని చూసి అందరూ భయంతో ఆగిపోయారు.
"ఇదంతా నిజం కాదు..." అంటే ఏమిటి?
అర్జున్ ఆ గదిని ఒక్కసారి పరిశీలించగా, పాత ఫర్నిచర్ వెనకాల ఇంకో రహస్య తలుపు కనిపించింది. దీన్ని ఇంతవరకు ఎవరూ చూడలేదు! అతను ధైర్యంగా తలుపు తెరిచాడు. లోపల మరొక బోగి మార్గం కనిపించింది. ఆ మార్గం భూమిలో లోతుగా దిగుతూ ఉంది.
అర్జున్ ముందుకు సాగాడు. అతని వెనుక బాలభద్రుడు, గ్రామస్థులు కూడా నెమ్మదిగా నడిచారు. లోపలికి వెళ్తూ ఉండగా, గోడలపై బూడిద రంగులో పాత రక్తపు మరకలు కనిపించాయి. ఈ మార్గం ఎక్కడికి వెళ్తుందో, అక్కడ ఏముందో ఎవరికీ తెలియదు!
దారిలో వెళ్తూ, వారంతా ఒక చిన్న గదికి చేరుకున్నారు. ఆ గదిలో ఒక పాత కుర్చీ, చుట్టూ గొలుసులు… గోడలపై వాంతిగా కొట్టిన గుర్తులు… మరి మధ్యలో ఒక పాతపోటు పెట్టె!
"ఇదే అసలు రహస్యం..." అంటూ అర్జున్ ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.
ఆ పెట్టె లోపల ఏం ఉంది?
ఈ కొత్త రహస్యం మీరా, రాధల కంటే పెద్దదా?
ఈ కోట ఇంకా ఏదో దాచిపెడుతోందా?
---
**PART 7**
అర్జున్ పాత పెట్టెను తెరిచాడు. లోపల ఒక పాత డైరీ మరియు కొన్ని పాత ఫోటోలు ఉన్నాయి. ఫోటోలలో ఒక యువకుడు ఉన్నాడు, అతని ముఖం మీరా భర్త కాదు. ఆ యువకుడి పేరు రాజేష్.
అర్జున్ డైరీని చదవడం ప్రారంభించాడు. అది రాజేష్ డైరీ. అతను మీరా భర్త స్నేహితుడు. డైరీలో రాజేష్ తన కథను వివరించాడు. మీరా భర్త ఆమెను అనుమానించి, ఆమెను బంధించిన తర్వాత, రాజేష్ మీరాను రక్షించడానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ, మీరా భర్త రాజేష్‌ను కూడా బంధించి, అతనిని ఈ భద్రగదిలో పెట్టాడు. రాజేష్ ఆకలితో, దాహంతో ప్రాణాలు విడిచాడు.
అర్జున్ డైరీ చదివిన తర్వాత, అతని కళ్ళలో కన్నీరు వచ్చింది. "మీరా మరియు రాధ మాత్రమే కాదు, రాజేష్ కూడా ఇక్కడ ఉన్నాడు. అతని ఆత్మ కూడా శాంతి పొందలేదు," అని అతను బాలభద్రుడికి చెప్పాడు.
గ్రామస్తులు ఇప్పుడు ముగ్దురు ఆత్మల కథను తెలుసుకున్నారు. బాలభద్రుడు ముందుకు వచ్చి, "మనం ముగ్దురు ఆత్మలకు శాంతి కలిగించాలి. వారి కథను ప్రపంచానికి తెలియజేద్దాం," అన్నాడు.
అర్జున్ తన నవలను కొనసాగించాడు, ముగ్దురు ఆత్మల కథను ప్రపంచానికి తెలియజేశాడు. గ్రామస్తులు ఒక చిన్న స్మారక సమావేశం ఏర్పాటు చేసారు, మీరా, రాధ మరియు రాజేష్ స్మరణార్థం.
తరువాతి రోజుల్లో, ఆ కోట ఇక ఎప్పుడూ భయంకరమైన శబ్దాలు లేకుండా శాంతంగా ఉంది. గ్రామస్తులు ఇక భయపడలేదు, బదులుగా వారు తమ చరిత్రను గర్వంగా చూసుకున్నారు.
---
**PART 8**
గ్రామస్థులు నమ్మారు… ముగ్దురు ఆత్మలు శాంతి పొందాయని, కోట ఇక భయంకరమైనది కాదని. కానీ… కొన్ని రోజుల తర్వాత, మ్యూజియం దగ్గర మళ్లీ వింత సంఘటనలు మొదలయ్యాయి.
ఒక రాత్రి, రక్షణకర్త రాజు మ్యూజియం బయట నడుచుకుంటూ ఉండగా, అకస్మాత్తుగా గాలి తీవ్రంగా వీచింది. తలుపులు స్వయంగా తెరుచుకున్నాయి. లోపల నుంచి ఒక చిరుగొట్టు శబ్దం వినిపించింది.
రాజు భయపడుతూ లోపలికి వెళ్లి టోర్చ్ లైట్ వేసాడు. పక్కనున్న గోడ మీద కొత్తగా రక్తంతో రాసిన మాటలు కనిపించాయి—
"ఇది ముగియలేదు..."
అది చూసిన వెంటనే, రాజు భయంతో గ్రామానికి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్లిపోయాడు. మరుసటి రోజున, ఈ విషయం తెలుసుకున్న బాలభద్రుడు, అర్జున్, గ్రామ పెద్దలు అందరూ మళ్లీ మ్యూజియానికి వచ్చారు.
"ఇంకా ఏం మిగిలిపోయింది? ముగ్ధురు ఆత్మలు శాంతి పొందాయి కదా?" అని బాలభద్రుడు అడిగాడు.
అర్జున్ గదిని పరిశీలిస్తూ ఉండగా, ఒక కొత్త రహస్య తలుపు గోడ వెనకాల దాగి ఉన్నట్లు గుర్తించాడు. అతను ధైర్యంగా తలుపును తెరిచాడు. లోపల ఒక మరొక గది కనిపించింది – చాలా చిన్నది, చీకటిగా ఉంది. గోడల మీద పాత పేటాలు వేలాడుతూ ఉన్నాయి.
గదిలో మధ్యలో ఒక చిన్న పాపాయికి సంబంధించిన బట్టలు కనిపించాయి. పక్కనే ఒక పాత తల్లి బొమ్మ కూడా ఉంది. "ఇది ఎవరిదో?" అంటూ అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు.
అర్జున్ ఆ బొమ్మను చేతిలోకి తీసుకున్న వెంటనే, గది అంతా చల్లని గాలితో నిండిపోయింది. చుట్టూ ఉన్న దీపాలు ఒక్కసారిగా ఆరిపోయాయి. ఒక చిన్న బాలిక హాసం వినిపించింది!
"ఇక్కడ ఇంకా ఒక ఆత్మ ఉంది…" అంటూ అర్జున్ ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.
ఈ బాలిక ఎవరు?
మీరా, రాధ, రాజేష్‌లతో ఈమెకు ఏమైనా సంబంధం ఉందా?
ఈ కథ నిజంగా ముగిసిందా, లేక ఇంకా కొత్త రహస్యాలు బయటపడతాయా?
---
**PART 9**
అర్జున్ ఆ చిన్న బాలిక బొమ్మను చేతిలో పట్టుకుని ఉండగా, గది అంతా చల్లని గాలితో నిండిపోయింది. చుట్టూ ఉన్న దీపాలు ఒక్కసారిగా ఆరిపోయాయి. ఒక చిన్న బాలిక హాసం వినిపించింది!
"ఇక్కడ ఇంకా ఒక ఆత్మ ఉంది…" అంటూ అర్జున్ ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.
గ్రామస్తులు భయంతో ఒకరినొకరు చూసుకున్నారు. బాలభద్రుడు ముందుకు వచ్చి, "ఈ బాలిక ఎవరు? మీరా, రాధ, రాజేష్‌లతో ఈమెకు ఏమైనా సంబంధం ఉందా?" అని అడిగాడు.
అర్జున్ ఆ బొమ్మను జాగ్రత్తగా పరిశీలించాడు. అతను ఆ బొమ్మ కింద ఒక చిన్న కాగితం కనుగొన్నాడు. అది ఒక పాత లేఖ, దానిపై ఒక పేరు రాసి ఉంది – "మీరా."
అర్జున్ లేఖను చదవడం ప్రారంభించాడు. అది మీరా భర్త రాసిన లేఖ. లేఖలో, మీరా భర్త తన కుమార్తె మీరా గురించి వివరించాడు. మీరా చిన్నప్పుడే అనారోగ్యంతో మరణించింది. ఆమె మరణం తర్వాత, మీరా భర్త ఆమె ఆత్మను ఇంట్లోనే ఉంచాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతను మీరా ఆత్మను ఈ భద్రగదిలో బంధించాడు.
అర్జున్ లేఖ చదివిన తర్వాత, అతని కళ్ళలో కన్నీరు వచ్చింది. "మీరా, రాధ మరియు రాజేష్ మాత్రమే కాదు, మీరా కూడా ఇక్కడ ఉంది. ఆమె ఆత్మ కూడా శాంతి పొందలేదు," అని అతను బాలభద్రుడికి చెప్పాడు.
గ్రామస్తులు ఇప్పుడు నలుగురు ఆత్మల కథను తెలుసుకున్నారు. బాలభద్రుడు ముందుకు వచ్చి, "మనం నలుగురు ఆత్మలకు శాంతి కలిగించాలి. వారి కథను ప్రపంచానికి తెలియజేద్దాం," అన్నాడు.
అర్జున్ తన నవలను కొనసాగించాడు, నలుగురు ఆత్మల కథను ప్రపంచానికి తెలియజేశాడు. గ్రామస్తులు ఒక చిన్న స్మారక సమావేశం ఏర్పాటు చేసారు, మీరా, రాధ, రాజేష్ మరియు మీరా స్మరణార్థం.
తరువాతి రోజుల్లో, ఆ కోట ఇక ఎప్పుడూ భయంకరమైన శబ్దాలు లేకుండా శాంతంగా ఉంది. గ్రామస్తులు ఇక భయపడలేదు, బదులుగా వారు తమ చరిత్రను గర్వంగా చూసుకున్నారు.
---
**PART 10 (ముగింపు)**
గ్రామస్థులు భావించారు… ఇది ముగిసిందని, ఆత్మలు శాంతి పొందాయని. కానీ అర్జున్ మనసులో మాత్రం ఇంకా ప్రశ్నలు మిగిలిపోయాయి.
"మీరా భర్త ఎవరు? అతని గురించి అసలు ఎవరూ ఎందుకు మాట్లాడడం లేదు?"
ఇప్పటివరకు అందరికీ తెలిసింది మీరా, రాధ, రాజేష్, మరియు మీరా కథలు. కానీ మీరా భర్త ఎక్కడ ఉన్నాడు? అతను నిజంగా ఏమయ్యాడు?
ఒక రాత్రి, అర్జున్ మళ్లీ మ్యూజియానికి వెళ్లి గడియారం 12 అవుతుండగా ఆ కోట ప్రధాన గదిలో నిలబడ్డాడు. గదిలో పెద్ద అద్దం ఉంది. అర్జున్ తన ప్రతిబింబాన్ని చూస్తూ ఆలోచిస్తున్నాడు.
అయితే… ఒక క్షణంలోనే అతని ప్రతిబింబం మాయమైంది! బదులుగా, అద్దంలో ఒక వ్యక్తి ముఖం కనిపించింది—ఒక తీవ్రమైన చూపుతో, కోపంగా, తలపాగా కట్టుకున్నాడు.
"నువ్వు నా కథను మరిచిపోయావు, అర్జున్..."
ఆ ఆత్మ మీరా భర్తదే!
అర్జున్ ఒక్కసారిగా వెనక్కి తగ్గాడు. గదిలోని గాలి ఒక్కసారిగా గట్టిగా వీచింది. చుట్టూ ఉన్న లైట్లు మిన్నుమిన్ను మంటున్నాయి. మీరా భర్త ఆవిరై అద్దం లోపల చిక్కుకున్నట్లు కనిపించాడు.
అర్జున్ ఒక్కసారి గట్టిగా అర్థం చేసుకున్నాడు—మీరా భర్త ఇంకా శిక్ష అనుభవిస్తున్నాడు! అతను చేసిన అన్యాయానికి అతని ఆత్మ శాంతి పొందలేదు.
అర్జున్ నెమ్మదిగా అద్దానికి దగ్గరికి వెళ్లి, "నీ భయంకరమైన పనుల వల్లే నువ్వు ఇక్కడ చిక్కుకున్నావు. నువ్వు చేసిన తప్పుకు శాంతి పొందాలంటే, నువ్వు బాధితుల బాధ అంగీకరించాలి!" అని గట్టిగా అన్నాడు.
ఆ మాటల వెంటనే, గదిలోని గాలి ఆగిపోయింది. అద్దం పగిలిపోయింది. మీరా భర్త ముఖం చివరిసారి కనిపించి పూర్తిగా మాయమైపోయాడు.
అర్జున్ వెనక్కి తిరిగి చూసినప్పుడు, మీరా బొమ్మ, మీరా పెళ్ళి ఫోటో, రాజేష్ రాసిన లేఖ— అన్ని గాలిలో కలిసిపోయాయి.
ఇది నిజంగా ముగిసింది!
ఆ కోట రహస్యం పూర్తిగా బయటపడింది. ఆ కోట ఇకపై మ్యూజియం కాదు. గ్రామస్థులు దాన్ని శాంతి గృహంగా మార్చారు, అక్కడ ఆ నలుగురి కోసం ఒక స్మారక చిహ్నం ఏర్పాటు చేశారు.
అర్జున్, బాలభద్రుడు, గ్రామస్థులు చివరిసారి ఆ కోటిని చూసి, "ఇప్పుడు ఇది ఒక కొత్త కథకు తెరలేపే సమయం..." అని అనుకున్నారు.
(ముగింపు)
