कथा एका निसर्ग सौंदर्याने भरलेल्या रात्रीच्या वातावरणात सुरु होते, जिथे अनुज एकटा चंद्र आणि ताऱ्यांचे सौंदर्य पाहात आणि विचारात गुंतलेला असतो. तो आदितीला कॉल करण्याचा विचार करतो, परंतु ती त्याला येईल का याबद्दल अनिश्चितता व्यक्त करतो. काही दिवसांनंतर, आदितीचा घरात आगमन होते, आणि अनुजची आई तिच्या आगमनामुळे आनंदित होते. आदिती, ज्याला संध्याकाळी परत जायचे आहे, अनुजच्या कुटुंबाची आठवण सांगते. आदितीला अनुजच्या घरातील मुलांच्या खेळण्याकडे लक्ष लागले जाते आणि अनुजच्या आईने सांगितले की अनुजने अजून लग्न केलेले नाही. आदितीला धक्का बसतो, कारण तिला वाटते की अनुजच्या मुलांना कुणाची जबाबदारी आहे. अनुजच्या आईने स्पष्ट केले की अनुजने छोट्या मुलांचे वसतिगृह उभारले आहे आणि त्या मुलांचा ती काळजी घेत आहे. आदितीला समजते की अनुजने हे सगळं तिला सांगितलेले नाही आणि ती विचारते की अनुजने अजून लग्न का केलेले नाही. अनुजच्या आईचा अंदाज आहे की त्याला कोणतीतरी मुलगी आवडत असावी, ज्यामुळे त्याने लग्न केलेले नाही. कथा अनुजच्या आयुष्यातील असामान्य परिस्थिती आणि त्याच्या कुटुंबाच्या जिव्हाळ्याबद्दल सांगते.
बकुळीची फुलं ( भाग - 11 )
Komal Mankar द्वारा मराठी फिक्शन कथा
वर्णन
काळोखातलं प्रखर चांदणं आणि मंदमस्त वारा ह्या निसर्गी निर्मित वातावरणाचा मिलाफ म्हणजे स्वर्ग सुखं उपभोगल्या सारखं वाटू लागतं..... निर्विकार थंड वारा अनुजच्या देहाला भेदत होता... दुपार पर्यंत काय पावसाची सततची रिपरिप चालू होती , आणि आता बघा अवकाशात चांदण्याचा सडा... लुकलुकणाऱ्या चांदण्याकडे बघत अनुज एकांतात स्वतःशीच गप्पा मारत टेरिसवर उभा होता . हातातला कॉफीचा मग ठेऊन त्याने खिशातून फोन काढला आदितीला कॉल करू का ? नाही नको , ... असं म्हणत त्याने खिश्यात फोन ठेऊन दिला . खरचं येईल का ती ? की जाईल ह्या खेपेलाही तशीच न सांगता निघून.... दोन , तीन दिवस तशीच निघून गेली... आदितीला अनुजचा
Novels
खडबडीत रस्त्यावर सामसूम होती …. रात्री पाऊस पडून गेल्याने पाण्याने रस्ते नाहून निघाले होते . गटारे , नाल्या तुडूंब भरल्या होत्या …. रस्त्याच्या कडेला...
