"ఆ మంచుకొండల్లో..."ఆ పదాలు మళ్లీ తలకి మెదిలాయి. కనులు మూసుకుంటే ఆ స్వరం వినిపిస్తుంది. చుట్టూ మంచు, మధ్యలో ఓ స్త్రీ నడుస్తోంది. తెల్లగా, నెమ్మదిగా, తనవైపు తిరిగి చూస్తోంది. కానీ ముఖం మాత్రం మసకగా, స్పష్టంగా కనిపించదు."ఆర్యన్..."సాహితి నిద్రలో తేలికగా పిలిచింది. అతను నవ్వుకుంటూ:"ఏమైంది సాహితి?""ఏదో కల వచ్చినట్టు ఉంది... మనం ఏ ఊరిలోనో ఉన్నాం. మంచు నిండిన అడవిలో ఓ బిల్డింగ్ ముందే నిల్చున్నాం... కానీ... ఆ బిల్డింగ్‌లోకి నువ్వు ఒక్కడివే అడుగు పెడుతున్నావు..."ఆ మాటలకే ఆర్యన్ ఝార్జరించిపోయాడు."అదే కల నాకు కూడా వచ్చింది సాహితి..."ఇద్దరూ కన్నులు కలిపారు. ఒక క్షణం నిశ్శబ్దంగా చూసుకున్నారు. మాటలు అవసరం లేని దృశ్యం అది.ఊరు చేరిన దగ్గరఊరు పేరు: నలమలగూడెంచంద్రగిరి కొండల దట్ట అడవి పక్కన ఉండే ఈ ఊరికి ఇప్పటికీ ట్రైన్ వస్తుంది కానీ, దిగేవాళ్ళు అతి తక్కువ. స్టేషన్ ఖాళీగా, పాత ఇంటికీ మించి పాడుబడినట్టుగా ఉండేది.స్టేషన్ నుంచి